Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
Ο σύλλογος είναι πολιτιστικός και αθλητικός. Τα μέλη του συλλόγου είναι από τη Μακεδονία, τη Θράκη ,οι απανταχού Ποντιακής καταγωγής καθώς και φίλοι που αγαπούν το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2003 ως σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικός σύλλογος ''Ο Μέγας Αλέξανδρος''. Σήμερα ο σύλλογος, μετά την τροποποίηση του καταστατικού του, φέρει τη νέα του .επωνυμία Η αίθουσα του συλλόγου βρίσκεται στο Κάτω Μάννα (Χώνες) επί του κεντρικού δρόμου. ΤΗΛΕΦΩΝΑ επικοινωνίας 6932411950. ΤΜΗΜΑΤΑ : Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι κάθε Παρασκευή 17.00-19.00, Σάββατο 10.30-12.30 και 16.30-18.30 - ΤΜΗΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ :Τμήμα παιδιών και εφήβων κάθε Παρασκευή 19.10-20.00 και 20.00-21.00 . Τμήμα ενηλίκων κάθε Κυριακή 18.30-19.30 για αρχάριους και 19.30-20.30. για προχωρημένους. Χοροδιδάσκαλος ο Χρήστος Καρυοφυλλίδης. Σκοπός μας , να ΜΗΝ ξεχάσουμε τις ρίζες μας και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας.

Translate

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Η Παναγία Σουμελά στη Σύρο


Το ιερό σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού υποδέχεται η Σύρος στις 27 Μαίου 2017 και ώρα 18.30, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου  

Μετά την υποδοχή Της και τον εσπερινό θα ακολουθήσει χορευτικό πρόγραμμα με ποντιακούς χορούς από το σύλλογό μας καθώς και το σύλλογο ΄΄Καύκασος΄΄ του Αιγάλεω και την Ενωση Ποντίων Ζωγράφου.

Η Ιερά Εικόνα την επομένη , Κυριακή 28 Μαίου θα βρίσκεται στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και θα παραμείνει καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας για προσκύνημα από τους πιστούς.





Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το site της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου
http://www.imsyrou.gr/images/stories/Anakoinoseis_Scroll/22052017.pdf

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Λαμπαδηφορία στην Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου










Με ιδιαίτερη συγκίνηση πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το σύλλογό μας.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Παρασκευή 19 Μαίου με την καθιερωμένη λαμπαδηφορία.

Η πομπή η οποία ξεκίνησε από την πυροσβεστική , διήλθε δια μέσω της παραλιακής και κατέληξε στη θέση Νησάκι όπου τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση από τους Αρχιμανδρίτη π.Νικόλαο Γαβαλά (του ιερού ναού της Αναστάσεως)  και π. Κωνσταντίνο Κοντό (του ιερού ναού της Κοίμησης) . Μετά το πέρας πραγματοποιήθηκε ρίψη στεφάνου στη θάλασσα στη μνήμη των χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου που έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η πρόεδρος του συλλόγου κ. Ουρανία Πανταζίδου η οποία διάβασε ένα κείμενο , το οποίο έγραψε η ίδια και το οποίο στηριζόταν σε προσωπική μαρτυρία οικείου της προσώπου.

Η λιτή τελετή ολοκληρώθηκε με τον εθνικό ύμνο.

Την πομπή όπως κάθε χρόνο συνόδευσαν αντιπροσωπία βαθμοφόρων της ΠΕ Κυκλάδων, παρουσία του Περιφερειακού Εφόρου Κυκλάδων κ. Νεκτάριου Αλυφαντή καθώς και σκάφη του Ομίλου Φουσκωτών Σύρου . Μεταξύ άλλων στην τελετή παραβρέθηκε ο πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών Σύρου και η πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου της Αναστάσεως.

2.   Την Κυριακή 21 Μαίου ο σύλλογος συμμετείχε στις εκδηλώσεις Μνήμης που διοργάνωσε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, με επιμνημόσυνη δέηση στον ιερό ναό των ταξιαρχών και κατάθεση στεφάνων από φορείς του νησιού στο μνημείο Μικρασιατικής Μνήμης στον Ξηρόκαμπο. Η πρόεδρος του συλλόγου, στη σύντομη ομιλία της, αναφέρθηκε στα γεγονότα της κατάληψης της Τραπεζούντας από τους Ρώσους και το πως αυτή αλλά και στη συνέχεια η Επανάσταση των μπολσεβίκων επηρέασε τον ελληνισμό του Πόντου.

Παρακάτω βρίσκονται καταχωρημένες οι δυο ομιλίες της κ. Πανταζίδου.

α. 19 Μαίου Λαμπαδηφορία  (Προσωπική μαρτυρία)


Μια μικρή ιστορία  θέλω να πω σήμερα , μέρα που είναι . Ως ένα θυμίαμα στη μνήμη των χιλιάδων θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (19 Μαίου 1919).

Τη θεία Ανάστα την είχα γνωρίσει όταν ήμουν  παιδί. Τώρα που πήγα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Αλεξανδρούπολη άκουσα να μιλούν γι΄ αυτήν. Κάθισα και έγραψα μια μικρή ιστορία με τη διαδρομή της , από τον Πόντο στην Ελλάδα. Μέσα από την ιστορία της θα κατανοήσουμε ίσως γιατί  εμείς στο σύλλογο των Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου  ΄΄Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ΄΄  πραγματοποιούμε τη λαμπαδηφορία με την επιμνημόσυνη δέηση καθώς και τη ρίψη στεφάνου στη θάλασσα.

Η Ανάστα ήταν από ένα χωριό της Σαμψούντας. Είχε άλλα  τέσσερα αδέλφια.  Ζούσαν ήσυχα στο χωριό τους, είχαν τον τρόπο τους. Μα ήρθαν χρόνια δίσεκτα. Οι τούρκοι πήραν την απόφαση να αφανίσουν τους χριστιανούς της Ανατολής. Ξαπέστειλαν τα σκυλιά τους, τους Τσέτες , που με τον αρχηγό τους τον Τοπάλ Οσμάν,  λεηλάτησαν, βίασαν, αφάνισαν τους χριστιανούς της περιοχής της Σαμψούντας.

Το σχέδιο της οριστικής σφαγής και Γενοκτονίας της ράτσας μας δόθηκε στις 19 Μαίου 1919 , όταν ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Αφθονο ήταν το αίμα των χριστιανών που χύθηκε. Αλλοι πάλι οδηγήθηκαν στα ΄΄αμελέ ταμπουρού΄΄ , στα τάγματα εργασίας δηλαδή και χάθηκαν στις πορείες θανάτου.

Η οικογένεια της Ανάστας αφανίστηκε στους μεγάλους διωγμούς. Απέμεινε η ίδια και ο μικρότερος αδελφός της. Τα δυο παιδιά με κάποια συγγενή τους   ξεκίνησαν  από το χωριό , μαζί με άλλους συγχωριανούς τους,  για να φτάσουν στο λιμάνι, στον Εύξεινο Πόντο. Ηλπιζαν να βρουν κάποιο πλοίο , να τους πάρει στην Ελλάδα.

Τέσσερις μήνες περιπλανήθηκαν . Περπάτησαν ατελείωτα κάτω από γεφύρια. μέσα από νερά και καλαμιές. Τρώγανε ότι βρίσκανε στο δρόμο τους. Οι τούρκοι καιροφυλακτούσανε σε κάθε τους βήμα. Μια μέρα , ο παππάς που ήταν μαζί τους,  είπε σε μια γυναίκα που κρατούσε το  μωρό στην αγκαλιά της ή να φύγει ή να το πνίξει στο ποτάμι.
- Για να μην μας προδώσει το κλάμα του μωρού , της είπε.
Η γυναίκα , παρ΄ όλο τον πόνο της , έπνιξε το παιδί της στο ποτάμι.

Η Ανάστα μαζί με τους άλλους συνέχισαν το δρόμο τους. Μετά από κακουχίες τεσσάρων μηνών κατάφεραν επιτέλους να φτάσουν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Επιβιβάστηκαν σε πλοίο το οποίο θα τους έφερνε στην Ελλάδα. Στη διαδρομή θέριζαν οι αρρώστιες. Οσοι πέθαιναν,  τους έριχναν στη θάλασσα.

Η Ανάστα δε θα ξεχνούσε ποτέ μια σκηνή που διαδραματίστηκε δίπλα της. Ο ήλιος έγερνε στη δύση του. Το σκοτάδι δε θα αργούσε να τυλίξει για άλλη μια νύχτα το καράβι. Το σκοτάδι πάντα τη φόβιζε , έβλεπε παράξενες σκιές , σκιές τρομακτικές λες και έρχονταν να την κατασπαράξουν . Η θάλασσα και ο ουρανός σφιχταγκάλιαζαν το πλοίο , το οποίο ανεβοκατέβαινε αργά στα κύματα. Το χρώμα ουρανού και θάλασσας γίνονταν ένα στο σκοτάδι.

Δίπλα της ακούστηκε μια κοριτσίστικη  φωνή.

- Μάνα, μάνα ξύπνα . Η γυναίκα δε σάλευε. Την έσπρωξε πιο δυνατά, το κεφάλι της έπεσε από τον μπόγο όπου ήταν στερεωμένο, έγειρε στο πλάι. Το κορίτσι έβαλε τα κλάματα. Κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό συνέβη στη μάνα της.

- Μάνα, μάνα, ξύπνα , μίλα μου…

Νεκρική σιγή γύρω. Χιλιάδες ψυχές ξέχασαν για λίγο το δικός τους πόνο και αφουγκράζονταν το κλάμα του κοριτσιού. Το κορίτσι αγκάλιασε το σώμα της μάνας. Ανασήκωσε το κεφάλι της , το έφερε  κοντά στο πρόσωπό της

- Μάνα , ξύπνα, μη μ΄ αφήνεις μόνη , μόνη είμαι μάνα στον κόσμο, μόνο εσένα έχω. Ολους τους έχασα , όλους...

Τα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρυα. Εκλαιγε και ανάμεσα στα αναφιλητά της σιγοψιθύριζε

- Μανίτσα μ', μανίτσα μ', μερ εφέκες με και πας, μανίτσα μ', μικρόν ορφανόν εφέκες με.

Κουνούσε τη μάνα στα χέρια σαν να νανούριζε την κούκλα της . - Ξύπνα μάνα μ΄, φοούμαι …

Την πλησίασαν δυο γεροδεμένοι άνδρες από το πλήρωμα του πλοίου. Τα χέρια του κοριτσιού δεν αντέδρασαν , έπεσαν στο πλάι . Πήραν τη γυναίκα από την αγκαλιά της και τη μετέφεραν στην άκρη του πλοίου. Ενας παπάς διάβασε μια ευχή.

- Αιωνία σου η μνήμη αδελφή. Την σήκωσαν και πάλι στα χέρια και την έριξαν  στη θάλασσα.

Το ουρλιαχτό του κοριτσιού τους τρόμαξε. Και ύστερα σιωπή. Ακόμη και τα δάκρυα στέρεψαν στα μάτια τους. Οι άνθρωποι έγειραν τα κεφάλια τους. Δεν είχαν άλλη δύναμη να μιλήσουν, να κλάψουν , να παραπονεθούν, να τραγουδήσουν. Το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του.  

Οι μέρες τους φαίνονταν ατελείωτες. Μερόνυχτα έβλεπαν μόνο ουρανό και θάλασσα. Κάποτε είδαν από μακριά στεριά. Τους είπαν πως ήταν το νησί Λευκάδα. Λαχταρούσαν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες να πιάσουν λιμάνι, να πατήσουν λίγη στεριά . Αντί γι΄ αυτό τους κράτησαν για σαράντα περίπου μέρες στο πλοίο , σε καραντίνα.

Μετά από 40 μέρες το πλοίο πλησίασε στο λιμάνι για να τους αποβιβάσει. Με έκπληξη είδαν πολλούς ανθρώπους να τους περιμένουν εκεί. Αναθάρρησαν , σκέφτηκαν ότι τα αδέλφια μας οι Ελληνες κατέβηκαν στο λιμάνι για να τους υποδεχτούν. Μα όσο πλησίαζαν  τόσο η αγωνία τους μεγάλωνε. Τα λόγια και οι διαθέσεις δεν ήταν ανθρώπων που σε καλοδέχονται.
- Τουρκόσποροι, να φύγετε , φώναζαν.

Αυτοί τους κοίταζαν με απορία,  κοιτιόντουσαν μεταξύ τους, νόμιζαν ότι κάποιοι τούρκοι βρίσκονταν  ανάμεσά τους. Μα σαν κατάλαβαν ότι τουρκόσπορους αποκαλούσαν τους ίδιους , έσκυψαν το κεφάλι ταπεινωμένοι.

- Ελληνες είμαστε, τους έλεγαν.

Το κλίμα δε τους σήκωνε. Πολλοί πήραν πάλι των οματιών τους  και έφυγαν σε αναζήτηση άλλης πατρίδας. Η Ανάστα με το μικρό αδελφό της και τη γυναίκα που μέχρι τότε τα είχε μαζί της έφυγαν για τη Δράμα. Εκεί άκουσαν ότι υπήρχαν χωράφια και καπνά. Όμως τα παιδιά δεν περνούσαν καλά,. Η γυναίκα τα κακομεταχειρίζονταν. Τότε , ένας ξάδελφος του πατέρα τους  τα πήρε μαζί του και πήγανε στην Ξάνθη.

Εκεί μια μέρα έφτασε ένα όμορφο παλικάρι. Ο Σταύρος . Ζητούσε να παντρευτεί μια προσφυγοπούλα από του Πόντου τα μέρη.
Είδε την Ανάστα, 14 χρονών λυγερόκορμο κορίτσι ήταν και αυτός μόλις 18. Παντρεύτηκαν .Δεν ήταν εύκολη η ζωή τους. Φτώχεια και αγώνας για επιβίωση. Και ύστερα ήρθαν τρία παιδιά.Και ρίζωσαν στον τόπο. Και ανάθρεψαν τα παιδιά τους και αυτά έκαναν τα δικά τους παιδιά.

Η Ανάστα πέθανε το 2011 σε ηλικία 97 χρονών . Αυτή ήταν η ιστορία της μικρής Ανάστας. Χιλιάδες ήταν τα παιδιά που γνώρισαν το σκληρό πρόσωπο της προσφυγιάς.

Ε, κιτί χρόνια… Να μην ξαναζήσει η ράτσα μας τέτοια χρόνια. 

ΤΕΛΟΣ


β. Ομιλία στον ιερό ναό Ταξιαρχών στις 21 Μαίου

Μόλις δύο χρόνια μας χωρίζουν από την ημερομηνία που θα σημάνει τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. 19  Μαίου 1919,  ήταν τότε που ο Κεμάλ Μουσταφά αποβιβαζόταν στην Σαμψούντα του Πόντου και ξεκινούσε η 3η και πιο σκληρή φάση της Γενοκτονίας.

Επίσης φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία τον Οκτώβριο του 1917. Επέλεξα να εστιάσω στη σημερινή μου ομιλία στο γεγονός της κατοχής της Τραπεζούντας από τους Ρώσους τον Απρίλιο του 1916 και το πώς η Οκτωβριανή Επανάσταση των μπολσεβίκων απέβη μοιραία για τους Ελληνες του Πόντου. Μια όχι και τόσο γνωστή πτυχή της ιστορίας μας, που όμως προκάλεσε το πρώτο μεγάλο προσφυγικό ρεύμα προς την Ελλάδα. 150.000 και πλέον Ελληνες πρόσφυγες κατέφυγαν το 1919-1920  στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 1914 , με το ξέσπασμα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία τάχθηκε στο πλευρό της Γερμανίας. Τότε ήταν που ξεκίνησαν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων της Δυτικής Μικράς Ασίας – γνωστές είναι οι φρικαλεότητες στη Φώκαια και στην Ανατολική Θράκη. Τον εκτοπισμό τους , για στρατιωτικούς λόγους όπως ελέχθη, επιβλέπουν οι ίδιοι οι Γερμανοί.

Οι Γερμανοί εξωθούσαν τους Τούρκους στον εκτοπισμό των Ελλήνων από τα παράλια της Μικράς Ασίας γιατί απώτερος στόχος τους ήταν να κάνουν την Τουρκία γερμανική αποικία και να πάρουν τον πλούτο από τα χέρια των Ελλήνων και των Αρμενίων. Σε επίσημα γερμανικά αρχεία διαβάζουμε <<Αδειάστε τη Μικρά Ασία από τα ιθαγενή στοιχεία που σας στέκονται εμπόδιο , είσαστε δάσκαλοι στην τέχνη της εκκένωσης. Και εμείς θα αντικαταστήσουμε αυτούς τους σκύλους τους Έλληνες, τους ταραχοποιούς και άπληστους, µε καλούς και τίμιους , εργατικούς Γερμανούς, υποταγμένους και υπάκουους...>>.

Παράλληλα με τις εκτοπίσεις στην Ανατολική Θράκη και Δυτική Μικρά Ασία , οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από τη Γερμανία, επιτέθηκαν στα ρωσικά παράλια του Εύξεινου Πόντου.

Για τη Ρωσία που είχε βρεθεί στο ίδιο στρατόπεδο με τους Αγγλους, τους Ιταλούς, τους Γάλλους, τους Αμερικανούς  , η κατάληψη της Τραπεζούντας είχε μέγιστη στρατηγική σημασία καθώς μέσω του λιμανιού της πόλης οι Τούρκοι μετέφεραν τα εφόδια για τα στρατεύματά τους στον Καύκασο. Η πολιορκία της Τραπεζούντας από 30.000 και πλέον  Ρώσους στρατιώτες ξεκίνησε στις 1 Απριλίου 1916 ενώ στις 5 Απριλίου τα ρώσικα στρατεύματα έμπαιναν στην πόλη. Ο Βαλής της Τραπεζούντας Τζαμάλ Αζμή παραδίδει την πόλη στο Μητροπολίτη Χρύσανθο λέγοντας ότι την επιστρέφει στους Έλληνες, από τους οποίους οι πρόγονοί του την είχαν πάρει.

Στα δύο χρόνια της ρωσικής κατοχής της Τραπεζούντας ο μητροπολίτης Χρύσανθος διοίκησε με αξιοθαύμαστη δικαιοσύνη, προστατεύοντας τους Τούρκους πολίτες από αντίποινα και περιθάλποντας Έλληνες πρόσφυγες από το δυτικό Πόντο.

Και αναφέρομαι σε πρόσφυγες από το δυτικό Πόντο γιατί ενώ στον ανατολικό η είσοδος των Ρώσων στην Τραπεζούντα προκάλεσε την αποχώρηση των Τούρκων από την περιοχή , με αποτέλεσμα η πόλη της Τραπεζούντας αλλά και ο ευρύτερος ανατολικός Πόντος να βρίσκουν την κανονικότητά τους (τα μαγαζιά ανοίγουν, οι άνθρωποι επιστρέφουν στις δουλειές τους κ.λ.π.) , δε συνέβαινε το ίδιο και στο δυτικό Πόντο.

Οι τούρκοι, όπως ήταν αναμενόμενο ,  ξέσπασαν όλο το μένος τους εναντίον των χριστιανών στο δυτικό Πόντο, εξαπολύοντας διωγμούς , λεηλασίες, σφαγές και καταρτίζοντας τάγματα εργασίας, τα γνωστά μας ΄΄αμελέ ταμπουρού΄΄ ή τάγματα λευκού θανάτου. Συμβουλάτοράς τους ο γερμανός στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς.

Ο Αυστριακός πρόξενος της Αμισσού αναφέρει ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων της ποντιακής καταγωγής θα έχει στην Ευρώπη μεγαλύτερη απήχηση ακόμη και από αυτές τις αγριότητες εναντίον των Αρμενίων (1915)…
Ενώ ο Γερμανός πρόξενος της Αμισσού Kückhoff  ενημέρωνε στις 16 Iουλίου 1916  το υπουργείο Eξωτερικών, στο Bερολίνο ότι ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης και της παραλιακής περιοχής της επαρχίας Kαστανομής έχει εξοριστεί. Οποιος δε δολοφονείται, πεθαίνει ως επί το πλείστον από τις αρρώστιες και την πείνα στις πορείες θανάτου»...
Αουσβιτς εν ροή, αποκάλεσε εκείνες τις πορείες Θανάτου ο ακαδημαικός Ενεπεκίδης.

Eκτός από τους διωγμούς, τις εκτοπίσεις, τις αγχόνες και την ισοπέδωση των ελληνικών χωριών το διάστημα εκείνο έγιναν σε όλη την περιοχή του Πόντου ευρείας έκτασης προσπάθειες εξισλαμισμού.

Και ενώ όπως είδαμε ο ανατολικός Πόντος , με την άφιξη των Ρώσων , είχε ξαναβρεί τους ρυθμούς του ,η Οκτωβριανή Επανάσταση που ξέσπασε το 1917 έμελλε να επηρεάσει την κατάσταση στην Τραπεζούντα. Οι άσχημες κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος προκάλεσαν έντονη δυσαρέσκεια στη Ρωσία που έφερε επαναστατικές αναταράξεις, με κατάληξη την  εκθρόνιση του τσάρου.  Οι μπολσεβίκοι θα καταλάβουν την εξουσία

Μετά την επανάσταση οι Ρώσοι άρχισαν σταδιακά να εγκαταλείπουν τον Πόντο. Χιλιάδες ήταν οι Ελληνες που ακολούθησαν τον Ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του.
Οι Νεότουρκοι εντωμεταξύ συνέχιζαν ανενόχλητοι το γενοκτονικό τους έργο.

Η συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ που υπογράφεται στις αρχές Μαρτίου του 1918 , μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας και των συμμάχων της , συνέπεσε με το πρώτο παμποντιακό συνέδριο  που γινόταν στη Μασσαλία και διεκδικούσε ανεξάρτητο  κράτος στην περιοχή του Πόντου.

Εκείνη η συνθήκη μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας αποβαίνει εις βάρος της Ρωσίας. Η Ρωσία χάνει τεράστια εδάφη. Μεταξύ αυτών ήταν και τα εδάφη της Υπερκαυκασίας και του Πόντου. Η Τραπεζούντα επιστρέφεται στην Τουρκία.

Ο τακτικός τουρκικός στρατός κάνει  την επίσημη είσοδό του στην πόλη, ενώ ρωσικό άγημα του αποδίδει τις απαραίτητες τιμές, παρουσία του μεράρχου Καζίμ Καραμπεκίρ και του  μητροπολίτη Χρύσανθου.

Τα ρώσικα στρατεύματα  υπολογίζεται ότι ακολουθούν περί τους 150.000 Ελληνες  πρόσφυγες . Κατέφυγαν στα  ρωσικά εδάφη και εγκλωβίστηκαν  εκεί . Περίμεναν  τη σωτηρία ή το θάνατο, γυμνοί , πεινασμένοι , άρρωστοι, εν μέσω του εμφυλίου που είχε ξεσπάσει στη Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Παρά τις εκκλήσεις των προξενικών Αρχών, της Γενικής Αρμοστείας Κωνσταντινουπόλεως, ακόμη και των συμμαχικών Αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση να βοηθήσει τους πρόσφυγες, διαθέτοντας πλοία για τη μεταφορά τους και την περίθαλψή τους, στην Ελλάδα οι απαντήσεις παρέμεναν αρνητικές.

Μετά από πολλές πιέσεις ο Βενιζέλος θα εγκρίνει τη μεταφορά των Ελλήνων του Καυκάσου. Το πρώτο κύμα Ποντίων προσφύγων ήρθε στην Ελλάδα το 1919-1920 από τα παράλια του Καυκάσου, το Βατούμ και το Σοχούμ και εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Στις 19 Μαίου 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και εξαπολύσει τρομερούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Η 3η φάση της Γενοκτονίας έχει ξεκινήσει, η οποία θα ολοκληρωθεί το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994, επί Πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».
Η εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού κατά την περίοδο 1914-1923 από το τουρκικό καθεστώς, ενώ πληροί όλα τα στοιχεία μιας Γενοκτονίας, έτσι όπως αυτή ορίζεται και από τον ΟΗΕ , δεν έχει ακόμα αναγνωρισθεί διεθνώς, εκτός μεμονωμένων εξαιρέσεων.

Η Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας είναι ιστορικά τεκμηριωμένη. Η διεθνής αναγνώρισή της είναι σήμερα επιβεβλημένη όσο ποτέ, για να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα του πρόσφατου παρελθόντος , κατά της ανθρωπότητας.


http://www.koinignomi.gr/news/koinonia/2017/05/22/epivevlimeni-i-diethnis-anagnorisi-tis.html

http://www.koinignomi.gr/news/koinonia/2017/05/20/o-eyxeinos-pontos-timise-tin-imera-mnimis-tis-genoktonias-ton-pontion.html

http://www.logotypos.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%BF.html

https://cyclades24.gr/2017/05/lampadiforia-pontioi-mnimh-syros/