Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
Ο σύλλογος είναι πολιτιστικός και αθλητικός. Τα μέλη του συλλόγου είναι από τη Μακεδονία, τη Θράκη ,οι απανταχού Ποντιακής καταγωγής καθώς και φίλοι που αγαπούν το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2003 ως σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικός σύλλογος ''Ο Μέγας Αλέξανδρος''. Σήμερα ο σύλλογος, μετά την τροποποίηση του καταστατικού του, φέρει τη νέα του .επωνυμία Η αίθουσα του συλλόγου βρίσκεται στο Κάτω Μάννα (Χώνες) επί του κεντρικού δρόμου. ΤΗΛΕΦΩΝΑ επικοινωνίας 6932411950. ΤΜΗΜΑΤΑ : Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι κάθε Παρασκευή 17.00-19.00, Σάββατο 10.30-12.30 και 16.30-18.30 - ΤΜΗΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ :Τμήμα παιδιών και εφήβων κάθε Παρασκευή 19.10-20.00 και 20.00-21.00 . Τμήμα ενηλίκων κάθε Κυριακή 18.30-19.30 για αρχάριους και 19.30-20.30. για προχωρημένους. Χοροδιδάσκαλος ο Χρήστος Καρυοφυλλίδης. Σκοπός μας , να ΜΗΝ ξεχάσουμε τις ρίζες μας και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας.

Translate

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Από την Αίνο στην Ερμούπολη του 19ου αιώνα








«Έχει η Αίνος ξακουστές, πλεούμενες φεργάδες,
έχει καραβοκύρηδες και καραβοκυράδες,
έχει καραβομαραγκούς , καράβια π’ αρματώνουν,
που φεύγουν στην Ανατολή και πάνε και στη Δύση,
φέρνουν χρυσό κι ασημικό και κεντητά μαντήλια,
τα βάζουν οι νοικοκυρές και παν στην εκκλησία…»

Αίνος η πολυύμνητη, η πολύπαθη.

Αίνος, μια από τις αρχαιότερες θρακικές πόλεις.

Αίνος, η αρχαία Πολυόμβρια, και η σύγχρονή Ενέζ (Enez).

Χτισμένη στις εκβολές του Εβρου ποταμού, που τότε ήταν πλωτός, μπόρεσε, χάρη στη θέση αυτή, να αναπτυχθεί ταχύτατα. Αναφέρεται στους περισσότερους αρχαίους Έλληνες γεωγράφους και Ιστορικούς, από τον Ομηρο μέχρι τον Στράβωνα. Προς τα τέλη του Μεσαίωνα η Αίνος έγινε η έδρα κάστρου των Γκαττιλούζι , της γενοβέζικης οικογένειας που κυριάρχησε στο χώρο του βόρειου Αιγαίου κατά την εποχή εκείνη.

Αίνος, με τα 300 καράβια και τους άγνωστους ήρωες του 21, όπως ο Χατζηαντώνης και η σύζυγός του Δόμνα Βιζβίζη με το μπρίκι τους την ΄΄Καλομοίρα΄΄ (με το οποίο πυρπολήθηκε από τον Πιπίνο η τουρκική φρεγάτα στην οποία βρίσκονταν το θησαυροφυλάκιο του σουλτανικού στόλου), ο Χατζή Φραντζής Κούταβος , ο γιος του Μαργαρίτης Κούταβος, ο Γιάννης Καραβέλας και τόσοι άλλοι.

Η Δόμνα Βιζβίζη , η θρακιώτισα Μπουμπουλίνα , αφού έδωσε τα πάντα για την ελευθερία της πατρίδας , έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Ναύπλιο , την Ύδρα και τη Σύρο, στερημένη, περιφρονημένη, άστεγη με τα πέντε παιδιά , να προστρέχει <<εις το έλεος της σεβαστής επιτροπής της Ελλάδας και να ζητά βοήθεια>>.

Η επανάσταση του 1821 ανάγκασε πολλούς Αινίτες , είτε να εμπλακούν με την φιλική εταιρεία και την επανάσταση είτε να καταφύγουν στην ελεύθερα πατρίδας μας.

Στον ονομαστικό κατάλογο που συνέταξαν το 1832 οι παροικήσαντες στην Ερμούπολη της Σύρου Αινίτες, διαβάζουμε <<Εβδομήντα τρία άτομα το όλον (που χάθηκαν στον αγώνα) όπου ενθυμούμεθα προς το παρόν. Τους δε ζώντας , οίτινες εις το κοινόν αγώνα συνηγωνίσθησαν κατά τε ξηράν και θάλασσαν και εις διάφορα μέρη της Ελλάδος διαμένοντες και δυστυχούντες άχρι τούδε συμποσουμένους εις εξακοσίους καταλιμπάνομεν ενταύθα>> (Αθανάσιος Μανιάς).

Πολλοί ήταν οι Αινίτες που κατέφυγαν στην Ερμούπολη. Μια επίσκεψή μου στο Ιστορικό Αρχείο με βοήθησε να καταγράψω πολλούς που ήρθαν στην πόλη του Κερδώου Ερμή και το πότε έδωσαν όρκο στο Δήμο της Ερμούπολης. 

Ενδεικτικά καταγράφω :

- Σουρμελής Γεώργιος : Υπάλληλος , 78 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στο Δήμο της Ερμούπολης στις 1 Δεκεμβρίου 1834.

- Σουρμελής Αμηράς: Εμπορος, 29 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο το 1836.

- Ρίζος Δημήτριος: Εμπορος, 60 ετών, έγγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 1 Δεκ. 1834.

- Καλογιάννης Κυριάκος: Εμπορος, 26 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 26 Μαίου 1834 ή 1835.

- Μαλκότζης Μιχαήλ: Εμπορος, 36 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 30 Ιουλίου 1835.

- Μαλκότζης Θ. Εμμανουήλ: Πλοίαρχος, 27 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 12 Σεπτ. 1836.

- Μαλκότζης Α. Βασίλειος: Εμπορος, 21 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 21 Σεπτ. 1840.

- Γιαννίκογλου Βασίλειος: Μαθητής, 21 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 9 Σεπτ. 1840.

- Ελευθερίου Βαίζης: Πλοίαρχος, 35 ετών , άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 27 Ιουλίου 1837.

- Χαρίλαος Κωνσταντίνος: Εμπορος, 42 ετών, άγαμος. Εδωσε τον όρκο στις 1 Δεκ. 1834.

- Μαργαρίτης Φ. Κούταβος: Για τον Μαργαρίτη Φ.Κούταβο, γιο του Χατζή Φρατζή Κούταβου δεν υπάρχουν στοιχεία εάν έδωσε τον προβλεπόμενο όρκο στο Δήμο της Ερμούπολης. Όμως υπάρχει έγγραφο του ιστορικού Β. Μυστακίδη (http://ainites.gr) το οποίο έχουν υπογράψει Αινίτες κάτοικοι της Ερμούπολης με ημερομηνία 18 Ιουλίου 1832 και οι οποίοι βεβαιώνουν έναν ονομαστικό κατάλογο 74 Αινιτών οι οποίοι έπεσαν σε διάφορα μέρη της πατρίδας μας κατά την επανάσταση του 1821. Ενας από αυτούς που υπογράφουν το έγγραφο είναι και ο Μ. Κούταβος, ο οποίος με το πλοίο του τον ΄΄Ποσειδώνα΄΄ έσωσε πολλούς Χιώτες από τη μεγάλη σφαγή.

Αφησα τελευταίο τον Ιωάννη Φιμερέλη , συριανό έμπορο από την Αίνο, ο οποίος έδωσε τον όρκο στην τότε Νομαρχία Κυκλάδων το Μάιο του 1883 σε ηλικία 43 ετών. Και τον άφησα τελευταίο γιατί το όνομά του κατά πάσα πιθανότητα συνδέεται με την ιδιαίτερη πατρίδα μου την Αλεξανδρούπολη. Το πιθανότερο να υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και από τους πρώτους οικιστές του Δεδέαγατς (Οθωμανικό όνομα της Αλεξανδρούπολης) , τον οποίον τοποθέτησαν στη θέση εκείνη οι Ρώσοι κατακτητές της πόλης (Ρωσοτουρκικός πόλεμος).

Σύμφωνα με τον πρόξενο της εποχής Καραγιαννόπουλο <<Στις 12 Ιουνίου 1878 με την υπ’ αριθμ. 112 αναφορά του καταγγέλλει ευθέως τον Συριανό έμπορο Ιωάννη Φιμερέλη, που οι Ρώσοι τον διόρισαν πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου Δεδέαγατς, ότι υπέθαλπε τον λήσταρχον Πέτκον όπως κερδίση την εύνοιαν των Ρώσων και κραταιωθεί εν τη θέσει του ταύτη>>(Παντελής Αθανασιάδης)

Στο Ιστορικό Αρχείο της Ερμούπολης υπάρχει και η πληροφορία ότι ο Ιωάννης Εμμ. Φιμερέλης υπηρέτησε το 1864 ως εθνοφύλακας στην Τήνο. Ηταν παντρεμένος με την εικοσιτετράχρονη Μαρία , αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Ενημερωτικά η σημερινή Αλεξανδρούπολη δημιουργήθηκε με την άφιξη του σιδηρόδρομου στο άσημο τότε Δεδέαγατς , ο οποίος συνέδεε την Ευρώπη με την Κωνσταντινούπολη. Λιμάνι και σιδηρόδρομος έφεραν στη νέα πόλη το 19ο αιώνα οκτώ προξενεία και οικιστές από όλη την Ελλάδα (Ηπειρώτες, Κεφαλονίτες, Συριανοί κ.α.).

Και όπως λένε τα παραμύθια το θρυλικό Οριαν Εξπρές έφερνε τις συζύγους των Ευρωπαίων αξιωματούχων και πλημμύριζε η πόλη από τα βιενέζικα βαλς. Η πόλη αναπτυσσόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όμως παραμύθια χωρίς τον κακό λύκο δε γίνονται. Ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος φρέναρε το όνειρο. 

Πολύπαθη πόλη, μήλον της έριδος από διάφορους κατακτητές η σημερινή νύφη του Θρακικού Πελάγους όπως αποκαλείται η Αλεξανδρούπολη.



Αλεξανδρούπολη μεριά , μια πόλη στα σύνορα της πατρίδας μας. Μια πόλη που αξίζει να την αγαπάς. Και όπως γράφει ο στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης και τραγουδά μοναδικά ο Δημήτρης Μητροπάνος Τα σύνορα είναι τιμή , δεν είναι τιμωρία.........

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Η λιτανεία των Αγίων Αναργύρων επεφύλασσε και εκπλήξεις για το σύλλογο Ο Εύξεινος Πόντος της Σύρου



Στη λιτανεία της εικόνας των Αγίων Αναργύρων , στον ομώνυμο ναό του Μάννα , παραβρέθηκε ο σύλλογός μας τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου , παραμονή της εορτής . Μέλη του συλλόγου , φορώντας τις παραδοσιακές ποντιακές φορεσιές έφεραν την εικόνα στον προαύλιο χώρο του ναού, παρουσία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ.κ. Δωρόθεου Β΄ και πλήθος κόσμου.  

Στο λόγο του ο Σεβασμιότατος έκανε ειδική μνεία στο σύλλογό μας  αναφέροντας την γενοκτονία που συντελέστηκε από τους Τούρκους, με την από μέρους του επισήμανση πως όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτή είναι ανιστόρητος και ανθέλληνας.


Στο τέλος ο Σεβασμιότατος επεφύλασσε μια έκπληξη , στην κατ΄ ιδίαν συνάντηση με τα μέλη του συλλόγου. Υποσχέθηκε ότι θα προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες ώστε να υποδεχθούμε την Εικόνα της Παναγίας Σουμελά στη Σύρο, ικανοποιώντας πάγιο αίτημα του συλλόγου μας.


Τον ευχαριστούμε θερμά γι΄ αυτό και αναμένουμε την υλοποίηση της υπόσχεσής Του!


Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και ο Δήμος αντίστοιχα θα ικανοποιήσει ένα άλλο πάγιο αίτημά μας και θα προχωρήσει στην ονοματοδοσία ενός δρόμου σε οδό ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ ... Μακάρι να συμπέσει με την άφιξη της Εικόνας της Παναγίας Σουμελά στο νησί μας! 

























Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Παρουσίαση βιβλίου στην Εύξεινο αίθουσα του συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου





Το βιβλίο ΄΄Τραπεζούντα το διαμάντι της Ανατολής΄΄ του Θοδωρή Δεύτου παρουσιάστηκε στη Σύρο την Κυριακή 30 Οκτωβρίου , στην αίθουσα του συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου ΄΄Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ΄΄. Συνδιοργανωτές της εκδήλωσης ήταν ο σύλλογος Μικρασιατών Σύρου και ο οικοδεσπότης.

Το συγγραφέα και τους καλεσμένους υποδέχτηκε ο κ. Μάνος Τελώνης , αντιπρόεδρος του συλλόγου ΄΄Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ΄΄. Στο σύντομο χαιρετισμό του ο κ. Τελώνης , μεταξύ άλλων ανανέφερε ΄΄Είναι χαρά μας να έχουμε μαζί μας το συγγραφέα κ. Δεύτο ο οποίος θα αναφερθεί και στο σημείο του εν λόγω βιβλίου , που αποτέλεσε θέμα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Τον κ. Δεύτο πλαισιώνουν οι κυρίες Βασιλική Σαμανίου από το Σύλλογο Μικρασιατών και Μαριάννα Κρόντη από το Σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών αντίστοιχα, οι οποίες θα διαβάσουν αποσπάσματα και θα μιλήσουν για το βιβλίο΄΄.

Στη συνέχεια ο κ. Τελώνης ευχαρίστησε το Δήμο Σύρου Ερμούπολης για την παραχώρηση των καθισμάτων , το ξενοδοχείο ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ στο οποίο φιλοξενήθηκε ο κ. Δεύτος, το Αρτοποιείο ΑΙΤΩΛΙΑ, το οποίο βρίσκεται στη γειτονιά μας, για τη ευγενή προσφορά των κερασμάτων του μπουφέ καθώς και τα μέλη του συλλόγου για την προσφορά ποτών και εδεσμάτων.

Οι κυρίες Β. Σαμανίου και Μ. Κρόντη που πλαισίωναν τον κ. Δεύτο , διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο, ταξιδεύοντας το κοινό στην Τραπεζούντα την εποχή της άτακτης αποχώρησης του Ρωσικού στρατού από την πόλη (Ρωσοτουρκικός πόλεμος). Μια αποχώρηση που προκάλεσε μεγάλο πανικό στον ελληνικό πληθυσμό της Τραπεζούντας , με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς , ακολουθώντας κακήν-κακώς τα ρώσικα στρατεύματα . Οικογένειες μοιράζονται , σκορπίζουν. Άλλες κατάφεραν να σμίξουν άλλες πάλι όχι. Η οικογένεια του γνωστού μεγαλέμπορου σιτηρών και καπνών Λάμπρου Κυριακίδη περνά πολλές δοκιμασίες, εδώ κι εκεί. Ο πόνος για το μωρό που έμεινε πίσω, αγιάτρευτος, αξεπέραστος, αλλά έπρεπε να αγωνιστούν, να ζήσουν, με το όραμα πάντα να επιστρέψουν , να το βρουν και να το πάρουν.

Ο συγγραφέας του βιβλίου κ. Δεύτος , αφού ευχαρίστησε τους δυο συλλόγους που συνδιοργάνωσαν την παρουσίαση του βιβλίου , μεταξύ άλλων επεσήμανε πως Λαός που δεν ξέρει την ιστορία του δεν έχει μέλλον.

Στο τέλος της παρουσίασης χορευτές του ΄΄ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ΄΄ , υπό την καθοδήγηση του χοροδιδάσκαλου Χρήστου Καρυοφυλλίδη , παρουσίασαν ποντιακούς χορούς από την ευρύτερη περιοχή της Τραπεζούντας, ξεκινώντας με τον ΄΄κοδεσποινιακό΄΄ χορό Διπάτ (χορός αφιερωμένος στην οικοδέσποινα). Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τους χορούς Γέμουρα, ΄Εταιρε, Σαρί-Κουζ, Τάμσαρα, Τικ διπλό, Τικ Τρομαχτόν και Εκατήβα σα παξέδες.


(Ευχαριστούμε τον ακούραστο Μπάμπη Κουλούρα για την παραχώρηση των φωτογραφιών)





Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Ο σύλλογος Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου τίμησε την επέτειο του ΟΧΙ


Ο σύλλογός μας τίμησε και φέτος την επέτειο του ΟΧΙ, συμμετέχοντας στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Το λάβαρο και τις σημαίες του συλλόγου πλαισίωναν χορευτές ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές του Πόντου , της Μακεδονίας και της Θράκης. 
















ΘΡΑΚΗ-ΠΟΝΤΟΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 



Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Στα Μουδανιά γράφτηκε ο επίλογος της Ανατολικής Θράκης



«Καθῶς γράφω, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ξεκινάει τὴν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. 
Οἱ στρατιῶτες παρελαύνουν σκυθρωπά…
Ἀκόμα καὶ στὴν ἐκκένωση, οἱ Ἕλληνες φαίνονται καλοὶ στρατιῶτες. Ἔχουν ἕναν ἀέρα θαρραλέας ἐπιμονῆς ποὺ θὰ σήμαινε δύσκολα ξεμπερδέματα γιὰ τὸν Τοῦρκο, ἂν ὁ στρατὸς τοῦ Κεμᾶλ ἔπρεπε νὰ πολεμήσῃ γιὰ τὴ Θράκη, ἀντὶ αὐτὴ νὰ τοῦ δοθῇ 
ὡς δῶρο στὰ Μουδανιά.
Ερνεστ Χέμινγουαίι

Μουδανιά , η πόλη που έμεινε στην ιστορία από την υπογραφή της ανακωχής μεταξύ συμμάχων, Τουρκίας και Ελλάδας.

Ηταν Σεπτέμβριος του 1922 όταν ο ελληνικός στρατός υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει ηττημένος τη Μικρά Ασία, ενώ εκατοντάδες πρόσφυγες έφταναν στην Ελλάδα.

Στα Μουδανιά συγκεντρώθηκαν οι εκπρόσωποι των Αγγλων και της Τουρκίας για να ανακοινώσουν στην Ελλάδα , η αντιπροσωπεία της οποίας είχε φτάσει καθυστερημένη , την παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία και την εκκένωση αυτής. Η ελληνική αντιπροσωπεία έπαιξε το ρόλο βωβού παρατηρητή. Η Ανατολική Θράκη θυσιάστηκε για να μη βρεθεί στη δυσάρεστη θέση η Αγγλία να πολεμήσει εναντίον των Τούρκων. Εντωμεταξύ οι σύμμαχοι Γάλλοι και Ιταλοί είχαν εκδηλώσει τη συμπάθειά τους προς τον Κεμάλ.

Οι Ρωμιοί κατοικούσαν την Ανατολική Θράκη σε πόλεις όπως η Ανδριανούπολη (εθνικό και εκπαιδευτικό κέντρο) , Σαράντα Εκκλησιές με την αγροτική περιφέρειά της, τη γεμάτη αμπελώνες, η αρχαία εμπορική πόλη και λιμάνι της Ραιδεστού και τα πλησίον 28 χωριά των Γανοχώρων , πάνω και γύρω από το μοναστικό κέντρο του όρους Γάνος ή Ιερού Ορους αλλά και οι μικρότερες πόλεις όπως η Μακρά Γέφυρα , η Βιζύη, η Χώρα και ο Γάνος , οι Επιβάτες, το Εξάστερον , η Σηλυβρία , οχυρό έρεισμα του ευρύτερου αμυντικού συστήματος της Κωνσταντινούπολης.

Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τα μεσάνυκτα της 27ης προς 28η Σεπτεμβρίου 1922 υπεγράφη τελικά επί Αγγλικού Αντιτορπιλικού το πρωτόκολλο της Ανακωχής μόνο από τους Συμμάχους και τους Τούρκους. Η Ελληνική αντιπροσωπεία δεν υπέγραψε μη συμφωνώντας με τη γραμμή υποχωρήσεως των Ελληνικών τμημάτων και απεχώρησε από τα Μουδανιά.

Σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής τα Ελληνικά στρατεύματα έπρεπε να αποσυρθούν δυτικά του Έβρου ποταμού σε διάστημα 15 ημερών, οι πολιτικές εξουσίες θα παραδίδονταν στους Συμμάχους, οι οποίοι θα τις μεταβίβαζαν στις Τουρκικές αρχές, 30 ημέρες το αργότερο μετά την εκκένωση της Θράκης από τους Έλληνες. Την ανακωχή αποφάσισε τελικά να αποδεχτεί και η επαναστατική κυβέρνηση από την Αθήνα και ο Υπουργός των Στρατιωτικών Υποστρατηγος Θεόδωρος Πάγκαλος τηλεγράφησε στο νέο Διοικητή της Στρατιάς Θράκης Αντιστράτηγο Νίδερ Κωνσταντίνο τους συμφωνηθέντες όρους της ανακωχής προκειμένου να συμμορφωθεί με αυτούς.

Στις 25/9/1922 ο Βενιζέλος τηλεγραφούσε από το Παρίσι: «Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα» και: «Ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, ην από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των».

Εντωμεταξύ τα συμμαχικά στρατεύματα άρχισαν να καταλαμβάνουν τις θέσεις των Ελληνικών στρατευμάτων . Στην Αθηναϊκή εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ» στις 8-10-1922 δημοσιεύθηκε η ακόλουθη είδηση:
«Η Διασυμμαχική κατάληψις της Θράκης συνεπληρώθη χθές, εισελθόντος εις Αδριανούπολιν τάγματος Ζουαβών. Τα Ελληνικά στρατεύματα υπεχώρησαν εις γραμμήν ανατολικώς της Αρκαδιουπόλεως, η οποία εκκενούται σήμερον. Η μεταφορά των προσφύγων και του υλικού στρατού ενεργείται δια τετρακοσίων βαγονίων ημερησίως, αποτελούντων πέντε αμαξοστοιχίας ανόδου και ισαρίθμους καθόδου. Εις το Δεδεαγάτς, όπου συνεκεντρώθησαν υπερτριάκοντα χιλιάδες προσφύγων, κατέπλευσαν ατμόπλοια προς μεταφοράν των. Εις το Δεδεαγάτς απόψε φθάνει το Ελληνικόν Στρατηγείον. Ενταύθα πυρετωδώς εγκαθίστανται πρόσφυγες.»

«Η Γεν. Διοίκησις Θράκης με τον κ. Κατεχάκην επι κεφαλής προσπαθεί να μετριάση δια παντός μέσου το κακόν, αλλά το κακόν είνε πολύ μεγάλον. Πέραν του Έβρου μέχρι Δεδεαγάτς και εκείθεν μέχρι Θεσσαλονίκης, δεξιά και αριστερά της σιδηροδρομικής γραμμής, μάζαι ανθρώπων συσσωρευμένων και κατακειμένων εν νεκροφανεία εντός των αγρών, ριγούντες, αναμένουν να τους παραλάβη ο σιδηρόδρομος ή ο θάνατος.» (Ε. Βήμα 13-10-1922).

Η κατάσταση στην Αλεξανδρούπολη από την παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων είναι τραγική «Αρκεί να μείνη κανένας δέκα ημέρας εις το Δεδεαγατς δια να γηράση κατά δέκα τουλάχιστον χρόνια. Όλοι πνίγονται εδώ κάτω από την προσφυγικήν συμφοράν. Χιλιάδες οικογενειών τρυπώνουν κάτω από τας αποσκευάς των και περνούν την νύκτα. Πολιορκούν τους φούρνους και τας πηγάς, παίρνουν την λάσπην και το θολό νερό και επανέρχονται εις τη κρύπτην των να ξεγελάσουν τον στόμαχόν των.»

Με την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης πάνω από 450.000 άτομα μετακινήθηκαν στη δυτική Θράκη. Η εγκατάλειψη ολοκληρώθηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 1922.

Η απώλεια της Ανατολικής Θράκης το 1922, είναι ένα δραματικό γεγονός, που θα παραμείνει ανεξίτηλο στη μνήμη των Ελλήνων, αφού στην ουσία πρόκειται για «γονάτισμα» των…. συμμάχων μας προς την Τουρκία και εκδικητική πράξη προς το ελληνικό εκλογικά σώμα, για το αποτέλεσμα των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920. Μαζί μ’ αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα γεωγραφικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, που αναδιατάσσονται ερήμην των λαών.

Ακόμη και σήμερα οι ιστορικοί προσπαθούν να εξηγήσουν τη στάση του Βενιζέλου , ο οποίος επέμενε στην εκκένωση της Ανατολικής Θράκης και αποδέχθηκε τα τετελεσμένα.

Αλήθεια πόσοι σήμερα θυμούνται την απώλεια της Ανατολικής Θράκης , που χάθηκε σαν σήμερα το 1922;

Οι πληροφορίες προέρχονται από τους : Πέτρο Αλεπάκο δικηγόρο και Παντελή Αθανασιάδη δημοσιογράφο (και οι δυο από τον ακριτικό Εβρο).

Δεδέαγατς: Οθωμανική ονομασία της Αλεξανδρούπολης




Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Νέο ξεκίνημα σε νέα αίθουσα ο σύλλογος Εύξεινος Πόντος της Σύρου




Το παιδικό θεατρικό εργαστήρι λειτουργεί

Κάθε Σάββατο πρωί 11.00-13.00 για παιδιά ηλικίας 4-6 ετών

Κάθε Παρασκευή 17.00-19.00 για παιδιά ηλικίας 6-9 ετών

Υπεύθυνη η κ. Ελένη Βουτσίνου


Χορευτικά τμήματα Ποντιακών χορών

Κάθε Παρασκευή 19.10 για αρχάρια παιδιά ηλικίας από 4 ετών
                               20.10 για προχωρημένα παιδιά 

Κάθε Σάββατο 19.00-20 για αρχάριους ενήλικες
                           20.10-21.10 για προχωρημένους

Κάθε Κυριακή 19.00 για έφηβους και ενήλικες

Νέο ξεκίνημα από το σύλλογο Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου ΄΄Ο Εύξεινος Πόντος΄΄




Μεταξύ μελών και φίλων τέλεσε ο σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου <<Ο Εύξεινος Πόντος >>  τον αγιασμό  για την έναρξη της νέας σεζόν, στη νέα αίθουσά του στο Κάτω Μάννα.

Ο αγιασμός τελέστηκε από τον εφημέριο του Μάννα π. Αντώνη Χάλαρη και τον π. Δημήτριο Τρουμπετάκη .  

Στη συνέχεια η πρόεδρος του συλλόγου κ. Ουρανία Πανταζίδου παρουσίασε το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο , το οποίο προήλθε έπειτα από τις εκλογές της 11ης Σεπτεμβρίου. Οι εκλογές ως γνωστόν πραγματοποιήθηκαν με το νέο τροποποιημένο καταστατικό , το οποίο δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες και μέλη του συλλόγου που δεν κατάγονται από τη Βόρεια Ελλάδα ή δεν είναι Ποντιακής καταγωγής. Με τον τρόπο αυτό ο σύλλογος προσπαθεί να έχει μια εξωστρέφεια αλλά και να ικανοποιήσει ένα μακροχρόνιο αίτημα. 

Η πρόεδρος του συλλόγου αντί για οποιαδήποτε αναφορά στο έργο του συλλόγου , επέλεξε να μιλήσει για το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας , το οποίο , τέτοιες μέρες , πριν από 114 χρόνια (14-15/9/1902) πραγματοποιούσε τα δικά του εγκαίνια. ΄΄Πιστεύω ότι είναι πιο χρήσιμο να μιλήσω γι΄ αυτό το φάρο της Ανατολής από το να μιλήσω για κάποιες από τις δράσεις του συλλόγου μας΄΄ , επεσήμανε η πρόεδρος .

Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν ο πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών Σύρου κ. Τσαούσογλου και ο πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας του Μάννα κ. Γιάννης Μαραγκός.

Τέλος η πρόεδρος του συλλόγου αναφέρθηκε στη συνεργασία του συλλόγου με τον σύλλογο των Μικρασιατών για την παρουσίαση του βιβλίου του Θεόδωρου Δεύτου <<Τραπεζούντα, το διαμάντι της Ανατολής>>. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου στις 30 Οκτωβρίου, το χορευτικό του συλλόγου θα παρουσιάσει χορούς από την περιοχή της Τραπεζούντας.

Επίσης ο σύλλογος με χαρά αποδέχτηκε την πρόσκληση του εφημέριου της ενορίας του Μάννα όπως συμμετάσχει στη λιτανεία των Αγίων Αναργύρων, καθώς εορτάζει ο ομώνυμος ναός. 

Οι φίλοι του συλλόγου στη συνέχεια απόλαυσαν τα κεράσματα τα οποία είχαν ετοιμάσει τα μέλη του συλλόγου ενώ δεν έλειψαν και οι ποντιακοί χοροί καθώς και χοροί της Θράκης. 


 
 Υ.Γ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την εφημερίδα ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.


ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ (οι πληροφορίες ελήφθησαν από το εκδοθέν βιβλίο της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών , συγγραφέας του οποίου είναι ο κ. Αντώνης Παυλίδης.

Όταν λέμε Φροντιστήριο , εννοούμε τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως Τραπεζούντας, Χερσώνος, πόλη απ΄ όπου ξεκίνησε ο εκχριστιανισμός των Ρώσων, του Βουκουρεστίου , της Βενετίας και άλλων πόλεων επί Τουρκοκρατίας.
Το Φροντιστήριο Τραπεζούντας το αποκαλούσαν φάρο της Ανατολής . Χτίστηκε το 1682 από τον λόγιο, φιλόσοφο , θεολόγο και σχολάρχη Σεβαστό Κυμινήτη.
Ο Τραπεζούντιος  Σεβαστός Κυμινήτης , παρ΄ όλο που του προτάθηκαν υψηλές θέσεις τόσο στη Μόσχα όσο και στην Ευρώπη, ο ίδιος προτίμησε να πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Τραπεζούντα  γιατί «Κύριο μέλημά του ήταν η πνευματική ανάπτυξη των συμπατριωτών του και η ηθική και δογματική ενίσχυσή τους>> . Το έργο του πολύ μεγάλο, όπως μεγάλες και οι σχολές που  θεμελίωσε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ολοι γνωρίζουμε την μετακίνηση των Ελλήνων  στην αρχαία εποχή , από την περιοχή του Αιγαίου στις βορειοανατολικές ακτές του μικρασιατικού χώρου. Αυτή η μετακίνηση τοποθετείται ήδη από τις αρχές ακόμη της 1ης χιλιετίας π.Χ.
Μιλάμε δηλαδή για  τη μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στις ακτές του Εύξεινου Πόντου .
Ο ελληνισμός εκείνος μεταφέρει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την κοιτίδα του τα ελληνικά ιδεολογικά του στοιχεία, πολλά από τα οποία επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας.
Οι γεωγραφικές συνθήκες της απομόνωσης της περιοχής του Πόντου από τον υπόλοιπο μικρασιατικό χώρο, συντελούν στη διαμόρφωση ιδιαιτεροτήτων αλλά και στη μακρόχρονη επιβίωσή του σε σχέση με τον ελληνισμό των υπόλοιπων περιοχών της Μ. Ασίας.
Σημαντικό ρόλο στην επιβίωσή του παίζει η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, η σημαντικότερη ελληνική κρατική οντότητα κατά τη χρονική περίοδο από την πτώση του Βυζαντίου στους Σταυροφόρους  το 1204 μέχρι την κατάλυσή του από τους Οθωμανούς.
Πρόκειται για το χώρο και το χρόνο όπου αναπτύσσεται η ποντιακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, όπως μαρτυρά μια σειρά στοιχείων, π.χ. η επιβίωση μέχρι σήμερα των ποντιακών δημοτικών τραγουδιών αυτής της περιόδου.
Στην εσχατιά εκείνη του ελληνισμού το ποντιακό στοιχείο αναπτύσσεται και στη συνέχεια βρίσκει όλους εκείνους τους μηχανισμούς  αντίστασης απέναντι στους μαζικούς εξισλαμισμούς και τον κίνδυνο τουρκοποίησης κατά τους επόμενους αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας.
Κατά τους νεότερους χρόνους και ειδικότερα από τα μέσα του 19ου αιώνα, ο ελληνισμός του Πόντου εισέρχεται σε μια περίοδο εντυπωσιακής οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Έχει ήδη αναπτυχθεί ένα στοιχειώδες εκπαιδευτικό δίκτυο, το οποίο ενισχύει και τροφοδοτεί αυτή την πολύπλευρη ανάπτυξη.
Το αρχαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα των Ελλήνων του Πόντου είναι το Φροντιστήριο Τραπεζούντας.
Εκεί φοίτησαν μαθητές από όλο τον ποντιακό χώρο, αλλά και τις ελληνικές ποντιακές κοινότητες του εξωτερικού.
Με την έλευση του 20ου αιώνα το Φροντιστήριο Τραπεζούντας αναπτύσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ηδη από το τέλος του 19ου αιώνα είχε θεμελιωθεί  το νέο, μεγαλειώδες κτίριο του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας. Τα εγκαίνια γιορτάζονται με λαμπρότητα  στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου  του 1902. Πριν από 114 χρόνια.
Μετά τον αγιασμό, εκφωνήθηκε  ο πανηγυρικός της ημέρας από το Φιλόλογο καθηγητή του Φροντιστηρίου Αριστείδη Ιεροκλή, έναν πραγματικά αξιόλογο ρήτορα, ο οποίος απευθύνθηκε  επί μιάμιση ώρα στο εκλεκτό ακροατήριο με θέμα: «Η ιστορία των ελληνικών γραμμάτων» .
Στην ομιλία του ο Αριστείδης Ιεροκλής  ξεκίνησε από τον  Όμηρο,  τον οποίον χαρακτηρίζει «μέγα παιδαγωγό και διδάσκαλο της αρχαιότητος» . Ακολούθησε ο Ησίοδος, εκπρόσωπος του διδακτικού έπους, ο οποίος με τη «Θεογονία» του ταξινόμησε και κατέγραψε τους μέχρι τότε θρησκευτικούς μύθους, ενώ με τα «Έργα και Ημέραι» του παρακίνησε τους ανθρώπους στη φιλοπονία και την εργασία .
Σειρά είχαν οι ελεγειακοί ποιητές Καλλίνος και Τυρταίος, καθώς και ο σοφός νομοθέτης Σόλων . Ακολούθησε  η λυρική, μάλιστα δε η χορική, ποίηση με το Συμωνίδη τον Κείο και τον Πίνδαρο . Στη συνέχεια ταξίδεψε το ακροατήριό του στους τραγικούς, τον Αισχύλο, το  Σοφοκλή τον  Ευρυπίδη και  τον  Αριστοφάνη.
Από τον Ηρόδοτο έφθασε στο Θουκυδίδη,  στο φιλόσοφο και στρατηγό Ξενοφώντα, στους ρήτορες,  Λυσία και  Ισοκράτη και, προπάντων, το Δημοσθένη, τον επιφανέστερο των ρητόρων της αρχαιότητος.
Πως θα μπορούσε ο Αριστείδης Ιεροκλής να μη μνημονεύσει το καθαρά ελληνικό δημιούργημα , τη Φιλοσοφία με τους μεγάλους του είδους , το  Θαλή το Μιλήσιο, Φιλοσόφο και Αστρονόμο, ο οποίος όρισε επιστημονικά την πρώτη γνωστή στην αστρονομία έκλειψη του ηλίου .
Μίλησε για τον Πυθαγόρα  και τους  Πυθαγόρειους , αλλά και για τον Εμπεδοκλή,  για τον  Λεύκιππο και το Δημόκριτο.
Για τον Ξενοφάνη τον Κολοφώνιο, ο οποίος μίλησε για την υπέρτατη έννοια του ενός θεού.
Μίλησε για τον Πλάτωνα , τον Αριστοτέλη , ο οποίος έθεσε τις βάσεις πασών των επιστημών, για  το Σωκράτη, όστις έθηκεν τας βάσεις της ηθικής διδασκαλίας.
Ακολούθησαν  αναφορές στους στωικούς φιλοσόφους, στον ιατρό Ιπποκράτη και έφθασε έως τους χρόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε η ελληνική γλώσσα διαδόθηκε στα πέρατα του κόσμου. Τους θύμισε τους μαθηματικούς  Ευκλείδη και Αρχιμήδη.
Τον αρχαιολόγο και περιηγητή Παυσανία . Και αφού πέρασε από τον αρχαίο κόσμο ο ομιλητής μπήκε στους χρόνους του Χριστού.
 Εξύμνησε την ηθική  τελειότητα της νέας θρησκείας και τις διδασκαλίες της. Στο προσκήνιο  έρχονται οι τρεις Πατέρες της εκκλησίας Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος, οπότε το αρχαίο ρητορικό βήμα αντικαθιστά ο ιερός άμβωνας.
Μίλησε για  το κάλλος που περιβάλλει τα έργα της ελληνικής διάνοιας , το οποίο είναι άφθαρτο και αιώνιο. Η ελληνική γλώσσα κατά τους αλεξανδρινούς και ρωμαϊκούς χρόνους έγινε γλώσσα παγκόσμια, ενώ κατά τη βυζαντινή περίοδο Σύροι και Άραβες εμφανίζονται ως θιασώτες του ελληνικού πολιτισμού.
Στη συνέχεια, ο ομιλητής θεωρεί ότι ο νεότερος πολιτισμός είναι προϊόν του πολιτισμού που δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες, ενώ η Αναγέννηση στην Ευρώπη κατά το 15ο αιώνα είναι έργο Ελλήνων λογίων, οι οποίοι  προσφεύγουν στη Δύση μετά την άλωση της Πόλης και εκεί διαδίδουν τη συστηματική μελέτη των «αθανάτων μνημείων της ελληνικής διανοίας». Ανάμεσα σ΄αυτούς ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιο, ο οποίος δωρίζει τα πολλά και αξιόλογα βιβλία του – πολλά αμύθητης αξίας - στη Μαρκιανή βιβλιοθήκη της Βενετίας.
Ο ομιλητής μίλησε για ένα σχολείο σεμνόν και γεραρόν Τέμενος της Παιδείας ,  καλλιπρεπές καθίδρυμα, οίκον της σοφίας ευαγή και εργαστήριον υψηλόν της αναπτύξεως του πνεύματος και της μορφώσεως και διαπλάσεως του ήθους».
Οι μαθητές στο Φροντιστήριο τραγουδούσαν «Είμαι Έλλην το καυχώμαι ξέρω την καταγωγή μου η ελληνική ψυχή μου ελευθέρα πάντα ζει».
Οι μαθητές ήταν  υποχρεωμένοι στις τάξεις να μιλούν αυστηρά την ελληνική καθαρεύουσα ενώ πλήρωναν για την αγορά των βιβλίων τους καθώς και δίδακτρα. Αντίθετα στους άπορους μαθητές τα βιβλία και η εκπαίδευση παρέχονταν  δωρεάν. ΄Όλα τα σχολεία λειτουργούσαν χάριν των δωρεών των πλουσίων , της κοινότητας και της ενορίας.  
Η Τραπεζούντα και ο Πόντος μπαίνουν στον 20ό αιώνα μέσα σε ένα κλίμα έντονης ευφορίας και αισιοδοξίας, η οποία σταματά ξαφνικά με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την άνοδο των εθνικιστών Νεοτούρκων.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο ποντιακός ελληνισμός εξολοθρεύεται μέσω κυρίως των λεγομένων λευκών πορειών θανάτου προς τα βάθη της Ανατολής. Πρόκειται για την αρχή του τέλους του.  Μεγάλες πληθυσμιακές μάζες Ποντίων μετακινούνται προς τον Καύκασο και την ομόδοξη Ρωσία για να αποφύγουν την επερχόμενη θύελλα. Η ελληνική απόβαση στη Σμύρνη και η άνοδος των Κεμαλικών ολοκληρώνει την καταστροφή. Είναι η τελευταία χρονιά που λειτούργησε το Φροντιστήριο. Υστερα σιώπησε.
Η φυσική και πνευματική ηγεσία των Ελλήνων του Πόντου εξοντώνεται από τα προσχηματικά «Δικαστήρια Ανεξαρτησίας», που στήνονται από τους κεμαλικούς στην Αμάσεια.
Μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης Ανταλλαγής των πληθυσμών (30 Ιανουαρίου 1923), η συντριπτική πλειοψηφία των υπολειμμάτων των Ελλήνων του Πόντου έχει ήδη καταφύγει στην Ελλάδα, για να αποφύγει το βέβαιο θάνατο. Ένας κύκλος 28 περίπου αιώνων στις απόκρημνες ακτές του Ευξείνου Πόντου και στα απρόσιτα ποντιακά όρη έκλεινε οριστικά για αυτούς.
Η πρώτη γενιά προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα και οι οποίοι είχαν αποφοίτησαν από το Φροντιστήριο ,  διακρίθηκαν στη νέα πατρίδα και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή της ιδεολογίας των Ποντίων προσφύγων στην Ελλάδα.