Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
Ο σύλλογος είναι πολιτιστικός και αθλητικός. Τα μέλη του συλλόγου είναι από τη Μακεδονία, τη Θράκη ,οι απανταχού Ποντιακής καταγωγής καθώς και φίλοι που αγαπούν το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2003 ως σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικός σύλλογος ''Ο Μέγας Αλέξανδρος''. Σήμερα ο σύλλογος, μετά την τροποποίηση του καταστατικού του, φέρει τη νέα του .επωνυμία Η αίθουσα του συλλόγου βρίσκεται στο Κάτω Μάννα (Χώνες) επί του κεντρικού δρόμου. ΤΗΛΕΦΩΝΑ επικοινωνίας 6932411950. ΤΜΗΜΑΤΑ : Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι κάθε Παρασκευή 17.00-19.00, Σάββατο 10.30-12.30 και 16.30-18.30 - ΤΜΗΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ :Τμήμα παιδιών και εφήβων κάθε Παρασκευή 19.10-20.00 και 20.00-21.00 . Τμήμα ενηλίκων κάθε Κυριακή 18.30-19.30 για αρχάριους και 19.30-20.30. για προχωρημένους. Χοροδιδάσκαλος ο Χρήστος Καρυοφυλλίδης. Σκοπός μας , να ΜΗΝ ξεχάσουμε τις ρίζες μας και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας.

Translate

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Ο σύλλογος Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου στην εκδήλωση - αφιέρωμα στην Αλωση της Πόλης



 Στις εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος της ενορίας του Ι.Ν.Αναστάσεως σε συνεργασία με τον ομώνυμο  ναό ,συμμετείχε προσκεκλημένος ο σύλλογός μας, το Σάββατο 30 Μαίου Παρ΄ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των διοργανωτών , δυστυχώς ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος ώστε να ολοκληρωθεί η όλη εκδήλωση. 

Παρ΄ όλες τις αντίξοες συνθήκες, ο σύλλογος , στον προαύλιο χώρο του ναού παρουσίασε το ποίημα του Καβάφη ΄΄Πάρθεν η Ρωμανία΄΄ και όπως εξήγησε η πρόεδρος του συλλόγου η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας επέζησε οκτώ χρόνια της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης, αφού έπεσε το 1461 και θρήνησε το χαμό της Πόλης. Από αυτό το γεγονός εμπνεύστηκε ο Κων. Καβάφης και έγραψε το σχετικό ποίημα..Το ποίημα απήγγειλε ο χοροδιδάσκαλος του συλλόγου Γιάννης Ευφραιμίδης.

Στη συνέχεια το χορευτικό τμήμα χόρεψε το χορό διπάτ  ΄΄Πάρθεν η Ρωμανία΄΄ . Και παρ΄ όλο ,  όπως εξήγησε η κ. Ουρανία Πανταζή  ΄΄όπως τη 19η Μαίου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου έτσι και την 29η Μαίου Ημέρα Μνήμης της Αλωσης της Πόλης , έχουμε  ως τακτική οι εκδηλώσεις μας να μην περιέχουν χορούς , στην προκειμένη εκδήλωση κάναμε μια εξαίρεση και χορέψαμε άλλους δυο χορούς, το σαμψών ,  χορό προερχόμενο από την περιοχή της Σαμψούντας (Αμισός) όπου τη 19η Μαίου 1919 αποβιβάστηκε ο Κεμάλ και έτσι ξεκίνησε η τελευταία και πιο σκληρή δοκιμασία της Γενοκτονίας καθώς και το χορό Τάμσαρα από την ίδια περιοχή , την Τραπεζούντα! 

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ.κ. Δωρόθεος και πλήθος κόσμου, που όμως δεν ήταν προετοιμασμένος για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνο το βράδυ.

Ετσι οι φιλόξενοι διοργανωτές πήραν την απόφαση να τροποποιήσουν τη ροή της όλης εκδήλωσης.

Ως σύλλογος ευχαριστούμε το δραστήριο πολιτιστικό σύλλογο της ενορίας της Αναστάσεως και το διάκο του ναού πατέρα Νικόλαο , εμπνευστή του αφιερώματος. Τους ευχόμαστε όπως επαναλάβουν  και του χρόνου το αφιέρωμα  και οι καιρικές συνθήκες να είναι  σύμμαχοί τους...







Οι φωτογραφίες προέρχονται από το logotypos.gr




Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Γροθιά στο στομάχι. Μνήμες Μακρονήσου








«...Κι η Παναγιά του Πόντου φλωροκαπνισμένη απ’ το σούρουπο
να σεργιανάει ξυπόλυτη στην αμμουδιά
συγυρίζοντας τα σπίτια των μικρών ψαριών
καρφώνοντας μ’ ένα θαλασσινό σταυρό τη φεγγαρίσια της πλεξούδα..»


Ισως κάτι να είχε ακούσει ο ποιητής της ρωμιοσύνης όταν έγραφε στον «Πέτρινο χρόνο» τα παραπάνω λόγια...


Λένε πως για να γράψεις αντικειμενικά , πρέπει να είσαι αποστασιοποιημένος από τα γεγονότα. Συγχωρείστε με που τα δάκρυα αναβλύζουν από τα μάτια και όσα αναγράφονται με βρίσκουν κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Ομως η ανάγνωση της είδησης της τέλεσης της Θείας λειτουργίας στον Αγιο Γεώργιο στη Μακρόνησο , από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας, επιβάρυνε το ήδη φορτισμένο κλίμα (λόγω 19ης Μαίου , Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου) και ξύπνησε μνήμες…


Η ιστορία της Μακρονήσου - δυστυχώς - δεν εξαντλείται στον εμφύλιο πόλεμο και στους πολιτικούς εξόριστους. Μια άλλη μελανή ιστορία της πατρίδας μας είναι συνδεδεμένη με το νησί αυτό και δυστυχώς είναι άγνωστη για πολλούς.


Η Μακρόνησος λειτούργησε για ένα και πλέον χρόνο ως λοιμοκαθαρτήριο προσφύγων (Ποντίων κατά κύριο λόγο) την περίοδο 1922-1923. “Φιλοξενήθηκαν” δεκάδες χιλιάδες προσφύγων κάτω από απάνθρωπες και τραγικές συνθήκες με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να αφήσουν εκεί την τελευταία τους ανάσα. Μετά από ολιγόμηνη “περιποίηση-απολύμανση” οι πρόσφυγες προωθούνταν στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Σχετικά δημοσιεύματα στον τύπο της εποχής γράφουν:

-   Εφημερίδα “Ριζοσπάστης” :26-3-1923, άφιξη 3.750 Ποντίων. Η ίδια εφημερίδα στις 8-12-1923 στο κεντρικό του άρθρο “Προς τις εργαζόμενες προσφυγικές μάζες” αποτυπώνει τις άθλιες συνθήκες με τις οποίες υποδέχθηκε το ελληνικό κράτος τους πρόσφυγες στο λοιμοκαθαρτήριο της Μακρονήσου. “..Αυτοί φάγανε 40 χιλιάδες πρόσφυγες στη Μακρόνησο στην καραντίνα..”.

- Εφημερίδα ΄΄Εμπρός΄΄: 13-9-1922, αναχώρηση από την Μακρόνησο 5.500 προσφύγων .

- Για τους Πόντιους πρόσφυγες στην Μακρόνησο έγραψε και το περιοδικό "National Geographic" στο τεύχος του Νοεμβρίου 1925 όπου σε σχετική φωτογραφία μιλά για 6.000 πρόσφυγες από την Τραπεζούντας, που μόλις έχουν αφιχθεί.

Τον τόπο αυτό , την ΄΄εθνική κολυμβήθρα΄΄ κατά τον Κωνσταντίνο Τσάτσο , υπήρξαν άνθρωποι που τον ΄΄επισκέφτηκαν΄΄ δυο φορές στη ζωή τους. Και τις δύο φορές για κάθαρση… Παιδιά την πρώτη φορά , ώριμοι άνδρες τη δεύτερη….Η Μακρόνησος λειτούργησε για ένα και πλέον χρόνο ως λοιμοκαθαρτήριο προσφύγων ( Ποντίων κατά κύριο λόγο ) την περίοδο 1922-1923 «Φιλοξενήθηκαν» δεκάδες χιλιάδες προσφύγων κάτω από απάνθρωπες και τραγικές συνθήκες με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να αφήσουν εκεί την τελευταία τους ανάσα.


Ίσως το νούμερο που μας δίνει ο Ριζοσπάστης που προανέφερα , να τρομάζει και να φαντάζει υπερβολικό αλλά δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα και αποτυπώνει τις άθλιες συνθήκες με τις οποίες υποδέχθηκε το ελληνικό κράτος τους πρόσφυγες στο λοιμοκαθαρτήριο της Μακρονήσου. Στην Μακρόνησο εκείνη την εποχή λειτούργησε και αμερικανική «επιτροπή περίθαλψης προσφύγων» η οποία μάλιστα έδιδε και σχετικές καρτ ποστάλ με τις δραστηριότητές της !!!!


Μέλη εκείνης της αμερικανικής αποστολής στην Μακρόνησο περιγράφουν πως βίωσαν εκείνες τις στιγμές στο βιβλίο του BRUCE CLARK -«Δύο φορές ξένος» -Εκδόσεις Ποταμός 2007. «..Ένας Αμερικανός που ήταν μέλος κάποιας άλλης φιλανθρωπικής αποστολής και ταξίδευε με το «Ιωνία» προσπάθησε μάταια να πείσει την Λαβτζόι ότι ήταν πολύ επικίν­δυνο να αφήσει μία χούφτα γυναίκες μόνες τους σε ένα νησί, οι προσωρινοί κάτοικοι του οποίου είχαν σχεδόν χάσει τα λογικά τους από τις δοκιμασίες του ταξιδιού.


Πολλών τα παιδιά είχαν πεθάνει και είχαν υποστεί το μαρτύριο να βλέπουν τα σωματάκια να πετιούνται στη θάλασσα και ύστερα να επιπλέουν γύρω από το καράβι».


Μνήμες από τη Μακρόνησο
Μια εξαιρετική περιγραφή του κολαστηρίου της Μακρονήσου για τους πρόσφυγες του 1922, μας δίνει ο Ευτύχιος Γιαρένης , δύο φορές «επισκέπτης» της Μακρονήσου –μια ως πρόσφυγας και μια ως πολιτικός κρατούμενος, στο βιβλίο του με τίτλο ΄΄Αυτούς που δέρνει ο άνεμος΄΄ που εκδόθηκε το 1933 στη Θεσσαλονίκη :

«… Οι μαούνες, μία-μία φόρτωναν και ξεφόρτωναν και ξαναγύριζαν πίσω να επαναλαμβάνουν το ίδιο μέχρι αργά το βράδυ.Μα ποιό μέρος είναι αυτό, πώς το λέγανε; Δεν είχε ούτε ένα σπίτι, δεν είχε ούτε λίγο νερό να πιουν, να πλυθούν, να ξεβρωμίσουν, ένα δένδρο, λίγη βλάστηση;

Κράτα την αναπνοή σου, αγαπημένε μου αναγνώστη, κρατήσου καλά μην πέσεις, γιατί θα ακούσεις το φρικτό όνομα του τόπου αυτού, της γης αυτής, θα κρύψεις το πρόσωπό σου από ντροπή, διότι βρέθηκαν συνάνθρωποί σου να σκεφθούν να διαλέξουν τον τόπο αυτό για τα ξενιτεμένα τους αδέλφια, που τ’ όνειρό τους ήταν, αιώνες τώρα, πώς να έρθουν στη μάνα πατρίδα! «Φτούσου, άνθρωπε, και πάλι».

Χάθηκε τόσος τόπος, να βρεθεί μια άκρη, μια γωνιά σ’ ολόκληρη τη χώρα, που να έχει, αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον νερό! Να ξεδιψάσουν αυτοί, να βρέξουν και τα φλογισμένα απ’ τον πυρετό χείλη των αρρώστων! Κράτα την αναπνοή σου για να ακούσεις. Στηρίξου κάπου να μην πέσεις! Μακρόνησος.

Έτσι λεγόταν ο τόπος, που πρωτόρθαμε στη μάνα γη. Μακρόνησος είναι το όνομα, που θυμίζει φρίκη και ντροπή.Γιατί μας φέρανε σ’ αυτό τον «τρισκατάρατο» τόπο; Ποιά εγκληματικά μυαλά το απεφάσισαν; Πουθενά, πουθενά δεν αναφέρεται, ότι εκεί πήγαν και πολλούς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου, για εξόντωση. Αυτό ας είναι μια μαρτυρία για αυτούς, που θα γράψουν τη μελλοντική ιστορία. Ας μην κρύψει κανένας τη ντροπή εκείνη…».

Για το ιδιαίτερο δράμα των γυναικών στη Μακρόνησο ο Ε. Ηλιάδης γράφει:
«… Τους παίρνουν σε ομάδες και τους πηγαίνουν σε δυο παράγκες χωριστά τις γυναίκες από τους άνδρες και τους κουρεύουν με την ψιλή μηχανή. Το κούρεμα των κοριτσιών σόκαρε τους γονείς και το θεώρησαν βάρβαρη συμπεριφορά. Μαρτύριο σωματικό αλλά πάνω απ’ όλα ηθικό. Τα κορίτσια βλέποντας να κόβονται οι όμορφες πλεξίδες τους και τα μακριά μαλλιά αισθάνονταν ταπείνωση, ντροπή, φρίκη και ηθική συντριβή. Κλάματα γοερά από κορίτσια, νυφάδες και ηλικιωμένες γυναίκες, διαμαρτυρίες των ανδρών αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Το φάσμα των επιδημιών που πλανιόταν πάνω από τα κουρασμένα κορμιά που δεν μπορούσαν να κρατηθούν στα πόδια τώρα τους θερίζει. Άλλων έχουν στερέψει τα δάκρυα, κόπηκαν οι φωνές και στέκουν βουβοί, χωρίς καμιά αντίδραση κάτω από το βάρος του πόνου. Εκατοντάδες θύματα των ασθενειών. Πεθαίνουν ομαδικά και οδεύουν στο τελευταίο αγύριστο ταξίδι τους. Καθημερινά το μοιρολόι των γυναικών ακούγεται μακρόσυρτο πονετικό…».

Για την τύχη των νεκρών ο Γ. Γιαλαμάς σημειώνει :
«..Τα νεκρά κουφάρια χωρίς φέρετρα, χωρίς ατομικούς τάφους μόνο με τον πένθιμο ήχο της καμπάνας και το μοιρολόι των μαυροφορεμένων γυναικών για συνοδό, μεταφέρονταν στην τελευταία ομαδική κατοικία τους. Κάθε νεκρό τον έβαζαν σε σακί και τον έριχναν μέσα σ’ ένα λάκκο βαθύ και συνεχόμενο (χαντάκι) ασβεστωμένο στη βάση και τα πλάγια και σκεπαζόταν με χώμα μπόλικο, αφού προηγουμένως η πάνω επιφάνεια του νεκρού ασβεστωνόταν καλά…»

Γιαγιά συγνώμη που όταν ζούσες δε σε ρώτησα για όσα τράβηξε η ράτσα μας. Δε σε ρώτησα εάν και εσύ βρέθηκες στη Μακρόνησο ή στον Αη-Γιώργη , το νησάκι έξω από τη Σαλαμίνα. Δε σε ρώτησα εάν έκλαψες για τις μακριές πλεξούδες σου ...Δεν γνώριζα. Τώρα που έμαθα εσύ έχεις ταξιδέψει γι΄ αλλού. ..




ΣΗΜ. Οι πληροφορίες για τη Μακρόνησο προέρχονται από τον κ. Βλάση Αγτζίδη , διδάκτορα σύγχρονης ιστορίας.






Δικέφαλος αετός Βυζαντίου VS Μονοκέφαλος αετός Πόντου






Σήμερα Κυριακή 24 Μαίου βρεθήκαμε στον Ι.Ν.Ταξιαρχών για τις εκδηλώσεις Μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.


Εκεί δέχτηκα την ερώτηση : - Γιατί η σημαία σας δε φέρει το δικέφαλο αετό του Βυζαντίου που έχει και η εκκλησία μας και έχει μονοκέφαλο αετό; (εννούσε τη σημαία του Πόντου).
Σίγουρα την ίδια απορία θα την έχουν πολλοί. Θα ήθελα λοιπόν να μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για την ιστορία.


Ο δικέφαλος αετός , ως έμβλημα , έχει συνδεθεί με την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η εξέλιξη του συγκεκριμένου εμβλήματος σηματοδότησε και το μετασχηματισμό του Βυζαντινού Κράτους.

Η τελευταία μορφή του δικέφαλου αετού εγκαινιάστηκε από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο , ιδρυτή της τελευταίας δυναστείας , που είχε την τιμή να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους .

Η γνωστή βυζαντινολόγος κ. Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στο βιβλίο της <<Γιατί το Βυζάντιο>> αναφέρει σχετικά ΄΄όταν ο Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος το 1261 ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη από τους σταυροφόρους (1204-1261) , επέβαλε ως έμβλημα της αυτοκρατορίας του τον δικέφαλο αετό –πριν ήταν ο ρωμαϊκός μονοκέφαλος αετός–, με το σκεπτικό ότι έπρεπε να κοιτά Ανατολή και Δύση, να αγκαλιάζει δηλαδή το βλέμμα του την ακεραιότητα των κτήσεων και των κατακτητικών επιδιώξεων της αναστημένης στην Κωνσταντινούπολη αυτοκρατορίας.

Ρώμη, λοιπόν, ονομαζόταν η αυτοκρατορία του Βυζαντίου –οι «έξω Ρώμης» είναι οι εκτός αυτοκρατορίας για τους Βυζαντινούς–, Ρωμανία, και όχι Ρουμανία, τα εδάφη που την απαρτίζουν, και βέβαια Ρωμαϊκή πολιτεία, Ρωμαϊκό κράτος και Ρωμαίοι οι πολίτες του. «Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων» ο κάθε αυτοκράτορας· αυτός είναι ο επίσημος τίτλος του βυζαντινού αυτοκράτορα ως το τέλος της αυτοκρατορίας, ως το 1453....΄΄.

Είναι γνωστό ότι οι Σταυροφόροι στις 13 Απριλίου 1204 είχαν εκπορθήσει την Κωνσταντινούπολη και είχαν καταλύσει την ελληνική Αυτοκρατορία του Βυζαντίου . Τότε , στον Πόντο , οι αδελφοί Δαβίδ και Αλέξιος Κομνηνός ιδρύουν την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και επιλέγουν ως έμβλημα τους τον δικέφαλο αετό του Βυζαντίου. Στόχος τους ήταν η ανακατάληψη της Βασιλεύουσας.


Όταν ο αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη το 1282 υποχρεώθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο να παρουσιαστεί μπροστά του με στολή δεσπότη και χωρίς τα επίσημα βυζαντινά εμβλήματα των αετών και τα πορφυρένια σανδάλια.


Αμέσως δε μετά , ύστερα από τις ευλογίες του γάμου του με την Ευδοκία , ο Ιωάννης Κομνηνός πήρε την άδεια από τον αυτοκράτορα και πεθερό του Μιχαήλ Παλαιολόγο να φέρει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα, αλλά με τον αετό μονοκέφαλο και όχι δικέφαλο.


Εάν βρεθείτε ποτέ στη Θράκη και συγκεκριμένα στον ακριτικό Εβρο ,σίγουρα θα επισκεφτείτε και τον Ι.Ν. της Κοσμοσώτειρας στις Φέρες. Ο ναός μοιάζει με την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Εκεί θα δείτε το πα­λαι­ό­τε­ρο έμβλη­μα , σύμβολο της Δυναστείας των Κομνηνών της Τραπεζούντας, που υ­πάρ­χει στην πε­ρι­ο­χή από την βυζαν­τι­νή ε­πο­χή.


Η κ. Ε­λέ­νη Γλύ­κατ­ζη-Αρβελέρ, γρά­φει γι΄ αυτό το έμβλημα :­«… η ύ­παρ­ξη στο νο­τι­ο­α­να­το­λι­κό ε­ξω­τε­ρι­κό τείχος του να­ού ε­νός κε­ρα­μι­κού α­να­γλύ­φου που πα­ρι­στά τον μο­νο­κέ­φα­λο αε­τό, σύμ­βο­λο της αυ­το­κρα­το­ρί­ας και των αυ­το­κρα­τό­ρων μέ­χρι το 1261, μαρτυρεί ό­τι στη μο­νή της Κο­σμο­σώ­τει­ρας εν­τα­φι­ά­στη­κε πράγ­μα­τι μέ­λος της βα­σι­λι­κής οι­κο­γέ­νειας και α­πο­τε­λεί ι­σχυ­ρή ένδει­ξη ό­τι έχου­με ε­δώ μαυσωλεί­ο της οι­κο­γε­νεί­ας των Κο­μνη­νών».



Να σημειώσουμε ότι η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας επέζησε 257 χρόνια. Επεσε το 1461, δηλαδή 8 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Μ΄ ένα θυμίαμα κρατήσαμε τη μνήμη τους ζωντανή





Ένα θυμίαμα στη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου τέλεσε ο σύλλογος Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου .  


Μέσα σε κλίμα συγκίνησης  μικρά παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι, κρατώντας δάδες αναμμένες  , κατευθύνθηκαν από την παραλία της Ερμούπολης  στη θέση Νησάκι όπου ο εφημέριος του Ι.Ν. Κοιμήσεως πατέρας Κώστας Κοντός  και ο διάκος του Ι.Ν.  Αναστάσεως πατήρ Νικόλαος Γαβαλάς έψαλαν επιμνημόσυνη δέηση για τους Ελληνες του Πόντου , που εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας από τους Τούρκους ( 1914-1922).


Συνοδοιπόροι σ΄ αυτή την μυσταγωγία αντιπροσωπεία προσκόπων , με  επικεφαλής τον Περιφ. Εφορο Κυκλάδων Σωτήρη Φραγκίδη , που κράτησαν τη σημαία με το  μονοκέφαλο αετό στα χέρια τους.  


Συγκινητική ήταν η παρουσία των μικρών παιδιών από το χορευτικό τμήμα του συλλόγου. Βλέποντας τα προσωπάκια τους σκέφτηκα ότι έχουμε  χρέος να μεταφέρουμε στη νέα γενιά την ιστορία των προγόνων μας και τότε θυμήθηκα τα λόγια του Χρόνη Μίσσιου:

΄΄Εγώ το ταξίδι φιλαράκι τό’κανα.
Ένα έχω να σου πω: 
το νου σου 
και τα μάτια σου 
στους σπόρους του παππού σου
΄΄. 


Συγκινητική και η στιγμή όταν το μέλος του χορευτικού τμήματος Μαριάννα Κρόντη διάβασε ένα μικρό κείμενο από το δίσκο ΄΄Ελαία ερίζωσεν΄΄
<<Του Διογένη ποιος μπορεί να κλέψει τη Σινώπη κι απ τον Διονυσόδωρο την Αμισό να πάρει; Ή από την Αμάσεια τον Στράβωνα να διώξει. Πάντα στου Στέλιου το λυγμό η Παναγιά θα κλαίει>>. 


Η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε με ρίψη στεφάνου στη θάλασσα.


Υπέρμετρες προσπάθειες καταβάλλονται σε όλον τον κόσμο για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ο αγώνας αυτός θέλει συνέπεια και υπομονή . Τα ατράνταχτα ντοκουμέντα υπάρχουν . Όταν θα  έρθει η ώρα της Ανάστασης  , τότε μόνο  οι ψυχές των προγόνων μας θα βρουν δικαίωση.


Μέχρι τότε θα συνεχίζουμε να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη για να μπορούμε να ονειρευόμαστε.


Αιωνία τους η μνήμη.







 



24 Μαίου 2015: Τελέστηκε η Ημέρα Μνήμης από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου

http://www.koinignomi.gr/news/koinonia/koinonika/2015/05/25/froyroi-tis-mnimis-poy-apaitoyn-dikaiosi.html


http://www.logotypos.gr/koinonia/4767-imera-mnimis-tis-genoktonias-ton-ellinon-tou-pontou

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Η διεθνούς φήμης σολίστ Σόνια Θεοδωρίδου στην Ερμούπολη


Στην Πλατεία Μιαούλη στην Ερμούπολη

μπροστά από το επιβλητικό Δημαρχείο της πόλης ΄



Σάββατο 1 Αυγούστου , ώρα 21.30 

Συμμετέχει η Orchestra Mobile

υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Ορφανίδη

Η Σόνια Θεοδωρίδου συμμετέχει στις διήμερες εκδηλώσεις του συλλόγου μας 
<<Ο Θρακιώτης αρχαιολόγος και τα εν Συρίη μυστικά>>. 



Στόχος είναι , μέσα από το αφιέρωμα στον αρχαιολόγο Χρήστο Τσούντα, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα πραγματοποίησε ανασκαφές στη Σύρο, να αναδειχθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά.  Ο Χρ. Τσούντας θεωρείται ο πατέρας της έννοιας Κυκλαδικός Πολιτισμός.  



Νωρίτερα στις 21.00 θα πραγματοποιηθεί μουσικοχορευτική παράσταση με τη συμμετοχή ποντιακών συλλόγων.

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Ανακοινώσεις για τις δραστηριότητες του συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου για Μάιο και Ιούνιο 2015




Ανακοινώνουμε στα μέλη και τους φίλους του συλλόγου τις δραστηριότητές μας για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο :

19 Μαίου : λαμπαδηφορία για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Συνάντηση στο σύλλογο ώρα 20.30. Η πομπή θα ξεκινήσει δια μέσου της παραλιακής και θα κατευθυνθεί στο Νησάκι όπου θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση και ρίψη στεφάνου στη θάλασσα. 

Την πομπή θα συνοδέψει τμήμα των προσκόπων.


30 Μαίου : Συμμετοχή στις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Ι.Ν. Αναστάσεως για την Αλωση της Πόλης. Η θεματολογία  του συλλόγου μας θα περιστραφεί γύρω από το ποίημα του Καβάφη ΄΄Πάρθεν η Ρωμανία¨ , ένα ποίημα για την Πτώση της Βασιλεύουσας στις 29 Μαίου 1453.  Ωρα 20.15 στον προαύλιο χώρο του Ι.Ν. της Ανάστασης.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε για τον θρήνο της Τραπεζούντας:«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους. Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά. Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης. Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων που ίσως όλοι πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλην,
ουδέ ’ς σ’ αμπέλα ’κόνεψεν, ουδέ ’ς σα περιβόλα,
επήγεν και ν’ εκόνεψεν ’ς σ’ Αγιά Σοφιάς την πόρταν.
Έδειξεν τ’ έναν το φτερόν ’ς σο αίμαν βουτεμένον.
Και ’ς σ’ άλλο το φτερόν αθε, χαρτίν βαστά γραμμένον.
Ατό κανείς ’κι αναγνώθ’, κανείς ’κι ξέρ’ ντο λέγει,
μηδέ κι ο Πατριάρχης μου με όλους τους παπάδες.
Κι έναν παιδίν, καλόν παιδίν, πάει και αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθει, σίτα κλαίει, σίτα κρούει την καρδίαν:
Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς, ’πάρθεν η Ρωμανία.
– Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄ κι ελλάεν Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγ’νε τα μαναστήρα
κι Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει και δερνοκοπάται.
Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν η Ρωμανία ΄πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο.


27 Ιουνίου :  ΄΄Μουχαπέτ΄΄ στην αίθουσα του συλλόγου. Θα έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας , ζωντανά λύρα και νταούλι. Φέρνουμε το φαγητό μας και διασκεδάζουμε .

Λόγω του ότι η αίθουσα του συλλόγου έχει περιορισμένες δυνατότητες φιλοξενίας , παράκληση όσοι επιθυμούν να παραβρεθούν , όπως το δηλώσουν  έγκαιρα .

ΣΗΜ> Μουχαπέτ ονομάζεται από τους Πόντιους η διασκέδαση, το γλέντι που πραγματοποιούν φίλοι ή και συγγενείς καθισμένοι σε ένα τραπέζι. Το τραπέζι μπορεί να είναι από μικρό έως τεράστιο αλλά είναι έναγια να συμμετέχουν όλοι σαν μια παρέα.

΄΄Σο παρακάθ και μουχαπέτ κάθα βραδόν παρέας, 

η λύρα παιζ και φαγοπότ με κρόμιδ και ελέας΄΄.

.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Ημέρα Μνήμης από το σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου




ΠΟΝΤΟΣ.....Σαν παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό , πριν χιλιάδες χρόνια , στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας  υπήρχε μια άξενη (αφιλόξενη) θάλασσα. Εκείνα τα χρόνια έφτασε στην περιοχή η Αργώ με τον Ιάσονα και τους  Αργοναύτες και μετέτρεψαν τη θάλασσα σε Εύξεινο Πόντο, σε φιλόξενη δηλαδή θάλασσα!  Σ΄ εκείνα τα παράλια έζησαν Τραντέλλενες*.  


Εκεί έχτισαν πόλεις , την Ηράκλεια, τη  Σινώπη, την Κερασούντα, την Αμισσό, τα Κωτύωρα, την Αργυρούπολη, την Αμάσσεια, την Οινόη, τα Σούρμενα, την Τραπεζούντα …


Εκεί έφτιαξαν σχολεία , σχολαρχεία και Παρθεναγωγεία. Ονομαστό ήταν το περίφημο Φροντιστήριον Τραπεζούντας με τους τέσσερις ορόφους και τις 36 αίθουσες στους 3 ορόφους και στο ισόγειο κλειστό γυμναστήριο, κτισμένο από πέτρα και λευκό μάρμαρο (12.000 χρυσές λίρες Τουρκίας  δαπανήθηκαν και επί πλέον 1.000 λίρες για τον εξοπλισμό του. Εκεί λειτούργησε τετρατάξιο δημοτικό σχολείο , τριτάξιο σχολαρχείο και τετρατάξιο γυμνάσιο)…


Εκεί έφτιαξαν κιβωτούς ορθοδοξίας, εκκλησιές τρανές και μοναστήρια , την Παναγία Σουμελά, τον Αγιο Γεώργιο Περιστερεώτα, τη Μονή Βαζελώνα, του Αγίου Ευγενίου , της Αγίας Σοφίας, της Παναγίας της Χρυσοκέφαλου  …


Εκεί φιλόσοφοι και λόγιοι, όπως ο Διογένης ο Σινωπεύς, ο Στράβων ο γεωγράφος , ο Ηρακλείδης ο φιλόσοφος,  ο θεολόγος Βησσαρίων προταθείς και για Πάπας της Ρώμης, ο Γεώργιος ο Τραπεζούντιος, ο μαθηματικός και αστρονόμος Χονιάδης, ο Μιχαήλ Πανάρετος και τόσοι άλλοι…


Εκεί άνθισαν η παιδεία, οι τέχνες ,το εμπόριο, εκεί  δημιούργησαν τράπεζες , τυπογραφεία με τις εφημερίδες τους , εκεί μετέφεραν τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους από τη μητροπολιτική Ελλάδα …


Και έρθαν χρόνια δίσεκτα καταραμένα χρόνια…

Εκείνος  ο Ελληνισμός , μετά την επανάσταση των Νεότουρκων το 1908 , άρχισε να έχει προβλήματα, να διώκεται. Το σύνθημα  ΄΄Η Τουρκία στους Τούρκους΄΄ βρήκε θερμούς υποστηρικτές από τη γερμανική πολιτική και έγινε βέλος στην καρδιά των Ελλήνων του Πόντου. 


Οι διωγμοί ξεκίνησαν από την Ανατολική Θράκη στα 1914. Η 6η Απριλίου ΄΄Το ΄΄Μαύρο Πάσχα΄΄ των Ελλήνων , σηματοδότησε την έναρξη των διώξεων στην Ανατολική Θράκη. Ο Ταλαάτ πασάς τηλεγραφεί ΄΄ η ύπαρξις των Ελληνοθωμανών είναι ολεθρία δια το κράτος… Να δώσητε  προφορικάς οδηγίας εις τους αδελφούς μας Μουσουλμάνους όπως δια παντός είδους εκτρόπων αναγκάσουν τους Έλληνας να εκπατριστούν οικεία βουλήσει…΄΄.


Ετσι άρχισαν οι τρομερές εκτοπίσεις και οι σφαγές στην Ανατολία,  ενώ απαγορεύτηκε στους Μωαμεθανούς να έχουν οικονομικές συναλλαγές με Χριστιανούς και καλλιεργήθηκε άσβεστο μίσος κατά των Ρωμιών.


Μαύροι σταθμοί για τον Ποντιακό Ελληνισμό τα έτη 1916 έως 1918  με αποκορύφωμα τη 19 Μαίου 1919, όπου ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει η τρίτη και πιο σκληρή φάση της γενοκτονίας.


Τα αμελέ ταμπουρού, τα τάγματα εργασίας δηλαδή, οι διωγμοί, τα δικαστήρια ανεξαρτησίας, οι κακουχίες, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί εξόντωσαν χιλιάδες Ελληνες.


΄΄Η αιώνια σταυρωμένη ράτσα μου κιντύνευε πάλι στο Προμηθεικό βουνό του Καυκάσου. Δεν ήταν ο Προμηθέας , ήταν η Ελλάδα καρφωμένη πάλι από το Κράτος και τη Βία στον Καύκασο – αυτός είναι ο σταυρός ο δικός της – και φωνάζει. Φωνάζει όχι τους Θεούς, φωνάζει τους ανθρώπους , τα παιδιά της , να τη σώσουν.


Χιλιάδες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. ΄΄Ο Καύκασος είχε χαθεί, φάντασμα ήταν και σκόρπισε, μα απόμεινε ασάλευτος, αβασίλευτος βαθιά στις λαμπυρήθρες των ματιών τους. Δύσκολο, δύσκολο πολύ η ψυχή να ξεκολλήσει από την πατρίδα΄΄....(Ν. Καζαντζάκης).


Και σην Ελλάδαν έρθαμε ρίζα 'μουν προαιώνιον
ΠΑΤΡΙΔΑ τη ΠΑΤΡΙΔΑΣ
Και ξαν πουλί μ' ασ'ήν αρχήν χτίζομεν το γεφύριν.
Σα μαύρα τα χαλάσματα άθα και μανουσάκια.
Την γήν κατατρυπαίνομεν μ' αλέτριν και χορόν,
Τον ήλιον ξαν σα χέρα 'μουν αγαπεμέν κρατούμεν
Και μ' έναν στόμαν, μ' έναν ψήν και νούν βροντολαλούμεν

ΠΟΝΤΟΣ! 'εν' άστρον φωτεινόν
Ο ψε, σήμερον και πάντα.



Ξερίζωμαν  από τις προαιώνιες εστίες. Προσφυγιά. Η Μικρασιατική Καταστροφή το ΄22 και η ανταλλαγή των πληθυσμών με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 ολοκλήρωσε την καταστροφή του Ελληνισμού στην Ανατολία.

Η Ελληνική Βουλή αναγνώρισε στις 24 Φεβρουαρίου  1984 τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και  ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη  της 19ης Μαίου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Εμείς , οι απόγονοι εκείνων των ανθρώπων έχουμε χρέος να τους διατηρήσουμε ζωντανούς στη μνήμη μας.

 Ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου , στη μνήμη εκείνων των ανθρώπων , θα πραγματοποιήσει λαμπαδηφορία την Τρίτη 19 Μαίου. Η πομπή θα ξεκινήσει από την αίθουσα του συλλόγου και δια μέσου της παραλιακής θα κατευθυνθεί στο Νησάκι όπου θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση και ρίψη στεφάνου στη θάλασσα. Την πομπή θα συνοδεύσει τμήμα των προσκόπων. Συνάντηση στην αίθουσα του συλλόγου στις 20.30. (ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Τα μέλη του συλλόγου να φορούν μαύρο παντελόνι με το μαύρο μπλουζάκι του συλλόγου).


Επίσης ο σύλλογος θα συμμετάσχει στις εκδηλώσεις μνήμης που θα διοργανώσει η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου την Κυριακή 24 Μαίου,  με ομιλία από τη φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μέλος του συλλόγου Στεφανία Χαμαλίδου και κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των Μικρασιατών στον Ξηρόκαμπο. Πέρας προσέλευσης στον Ι.Ν.Ταξιαρχών  ώρα 09.50.


Τέλος την Παρασκευή 8/5 , μετά το μάθημα χορού του παιδικού και εφηβικού τμήματος, θα παρουσιαστεί ένα διαδραστικό θεατρικό δρώμενο με τίτλο ΄΄Στο δρόμο της προσφυγιάς με τον Καζαντζάκη΄΄. Μέσα από το ημερολόγιο της γιαγιάς... Αλεξάνδρας (έτσι την ονομάσαμε εμείς) και το κείμενο του Καζαντζάκη ΄΄Ταξιδευτής εις Καύκασον΄΄ θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα οδοιπορικό στον Πόντο, για να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη εκείνων των ανθρώπων. Το δρώμενο θα παρουσιαστεί από τα παιδιά του χορευτικού τμήματος του συλλόγου. Στόχος είναι κυρίως τα παιδιά , να ακούσουν , να μάθουν κάποια πράγματα για τους Ελληνες του Πόντου...Σαν παραμύθι!

 


Τραντέλλενες : 30 φορές Ελληνες
Καζαντζάκης: διευθυντής του Υπουργείου Περιθάλψεως Προσφύγων το 1919-1920, απεσταλμένος του Ε.Βενιζέλου, ανέλαβε να βοηθήσει στον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου . Οι εμπειρίες του και τα ταξίδια στον Καύκασο, τον επηρέασαν ώστε να γράψει το «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».