Νέα παιδιά στη φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου, με το Σύλλογο Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου

     Ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου συμμετείχε στη φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου. 

     Με ιδιαίτερη χαρά είδαμε φέτος τρία  νέα παιδιά ,τη Θεοδώρα Ρούσσου,  μαθήτρια  της Β΄λυκείου, την Ειρήνη  Γιοβάνογλου, μαθήτρια της Α΄ γυμνασίου και την Κατερίνα Μπάιλα,  μαθήτρια  στο δημοτικό σχολείο,  να παρελαύνουν για πρώτη φορά με το σύλλογο , κρατώντας στα χέρια τους τη σημαία με τον αετό των Κομνηνών!  Από κοντά και οι ........παλαίμαχοι μαθητές , Λάζαρος Ερμείδης , μαθητής της Γ΄ γυμνασίου κρατώντας τη λύρα του και ο μικρός μαθητής Βεντούρης Φρέρης!.

     Προηγήθηκε το λάβαρο του συλλόγου , το οποίο έφερε στα χέρια του ο Δημήτρης Ερμείδης και δίπλα του ο Θρακιώτης Χρήστος Φραγκόπουλος , φορώντας την παραδοσιακή φορεσιά της Καρωτής Διδυμότειχου!

Αναβολή μαθήματος ποντιακών χορών

Ο σύλλογος ενημερώνει τα μέλη του χορευτικού τμήματος ότι το μάθημα του Σαββατοκύριακου 29 και 30 Μαρτίου αναβάλλεται για τις 5 και 6 Απριλίου, λόγω υποχρεώσεων του δάσκαλου Γιάννη Ευφραιμίδη. 

Πόντος - Αρμενία. Αγνάντι με Συριανή ματιά

Πόνεσα την αιώνια σταυρωμένη ράτσα μου που κιντύνευε

και πάλι στο προμηθεϊκό βουνό του Καυκάσου.

Δεν ήταν ο Προμηθέας,

ήταν η Ελλάδα καρφωμένη πάλι από το κράτος και τη βία

στον Καύκασο – αυτός είναι ο δικός της –

Φωνάζει,Φωνάζει,Φωνάζει,Φωνάζει τους ανθρώπους,

τα παιδιά της να τη σώσουν   Ν. Καζαντζάκης

Η είσοδος  των χορευτών στο θέατρο

     Σάββατο 15 Μαρτίου , Ερμούπολη, θέατρο Απόλλων , τα φώτα χαμηλώνουν και με την επιβλητική μουσική του Δημήτρη Καρασαββίδη οι  χορευτές  προχωρούν στη σκηνή του θεάτρου Απόλλων . Πόντιοι και Αρμένιοι αντάμα όπως τότε, εναποθέτουν ένα κεράκι στο μανουάλι, στη μνήμη των δικών τους ανθρώπων.

Πόντιοι και Αρμένιοι αντάμα

Οι αφηγητές  Δέσποινα Σωτηροπούλου , Δέσποινα Τουλουμτσίδου και Γιάννης Σιδέρης αφηγούνται , μεταξύ άλλων,  στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου:  Εύξεινος Πόντος, η περιοχή των Νοτίων παραλίων του Ευξείνου Πόντου, στο Βορειοανατολικό τμήμα της Μ. Ασίας, που αργότερα στο 1225 ονομάσθηκε Μαύρη Θάλασσα.

     Ο Πόντος που από την εποχή του Ομήρου σήμαινε θάλασσα , εκτεινόταν από το Βατούμ ανατολικά έως τη Σινώπη και τον Άλυ ποταμό Δυτικά.  Σε έκταση ήταν όσο περίπου η μισή Ελλάδα. Στα χρόνια του Ξενοφώντα (400 π.χ.) κατοικούσαν στον Πόντο Έλληνες άποικοι, Κολχοί και Παφλαγόνες.

Ο Πόντος αντιστάθηκε στην Τουρκική λαίλαπα περισσότερο και από την Κωνσταντινούπολη.   Από τον 1^ο κιόλας αιώνα μ.χ. έφθασε στον Πόντο το κήρυγμα του ευαγγελίου με τον απόστολο Ανδρέα.  Έτσι ριζοβόλησε η χριστιανική πίστη.

Λίγο πιο κάτω , στο αρμενικό υψίπεδο, ανάμεσα στα σκληροτράχηλα βουνά του Καυκάσου ζούσε ένας άλλος προκομμένος λαός. Ένας λαός που έχτισε τον δικό του πολιτισμό, οι .Αρμένιοι, τα ίχνη των οποίων βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή.  

    1914-1915: Λεηλασίες Ελληνικών περιοχών, εξορίες και μαζικές διώξεις, ενώ κορυφώνεται η Γενοκτονία των Αρμενίων. 1.500.000 τα θύματα της γενοκτονίας των αρμενίων.

      1916: Μελετημένο τουρκικό σχέδιο προβλέπει «άμεση εξόντωση των ανδρών των πόλεων από 16-60 χρονών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και τελικής εξόντωσης. Εφαρμόστηκε κυρίως στα χωριά της Σαμψούντας και Πάφρας.

           1919:  Αρχίζει η δεύτερη σκληρότερη φάση της εθνοκάθαρσης με την κάθοδο του Κεμάλ στις 19 Μαίου στην Σαμψούντα και την ανάθεση των εκκαθαρίσεων στον εγκληματία, κουτσό βαρκάρη Τοπάλ Οσμάν. Παράλληλα ο Ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη.

           1920:  Μικρό Ποντοαρμένικο κράτος στα σκαριά της πολιτικής φαρέτρας. Οι Αρμένιοι χάνουν τη μάχη από τον Κεμάλ στο Ερζερούμ και οι Πόντιοι μόνοι τους απέναντι στους Τούρκους Εθνικιστές.

     Ο Πόντος είχε γύρω στα 1.400 σχολεία δημοτικά, σχολαρχεία, ημιγυμνάσια και φροντιστήρια με 85.000 περίπου μαθητές και 1.235 εκπαιδευτικούς 1.890 περίπου εκκλησίες με 1.460 περίπου ιερωμένους.

     Σήμερα είναι ερείπια εκκλησιών, μοναστηριών, ανακτόρων, παλατιών, κυβερνείων, κατοικιών, εκπαιδευτηρίων, χωριών, πόλεων, κάστρων που απετέλεσαν εκλεκτά δημιουργήματα του παγκόσμιου πολιτισμού.  Αν δεν δολοφονούνταν θα ήταν ωραιότερα από της Τοσκάνης και της Ανδαλουσίας.  Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συναντάς ερείπια μνημείων.

      1921:  Η Κεμαλική πλέον Τουρκία εξασφάλισε τα Βορειοανατολικά της σύνορα με την Σοβιετική Ένωση στο πλευρό της και αφοσιώνεται στη συστηματική εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού.

      1922:  Μετά την ήττα του Ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ολοκληρώνεται η τελική λύση.  Οι Πόντιοι δεν είχαν και δεν προσβλέπουν σε καμία βοήθεια, υλική, ηθική και οργανωτική, ολομόναχοι δίνουν τον άνισο αγώνα τους.

     1923:  Αρχίζει η μεταφορά των πρώτων Ποντίων από την Σαμψούντα στην Ελλάδα και συνεχίζεται από άλλες περιοχές του Πόντου.

     1923-1924:  Οι χριστιανικοί πληθυσμοί του Πόντου συμπεριελήφθησαν στην Ελληνοτουρκική σύμβαση, για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Όσοι επέζησαν η υπηρετούσαν ακόμη ζωντανοί στα «τάγματα εργασίας», πιο σωστά «τάγματα θανάτου», τα λεγόμενα αμελέ ταμπουρού, προωθούνταν στην Ελλάδα…

     Ανάμεσα στις αφηγήσεις οι χορευτές της Ενωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού, του Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού Σωματείου Χαμασκαίν και του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου έδιναν το δικό τους παρών σ΄ αυτό το προσκλητήριο μνήμης. Ντυμένοι με τις παραδοσιακές τους φορεσιές απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων.

     Στο σύντομο χαιρετισμό της, η πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου, Ουρανία Πανταζή αναφέρθηκε στην ανάγκη του κάθε ανθρώπου να αναζητήσει τις ρίζες του και να ανακαλύψει την ιστορία των προγόνων του. Εξήγησε μάλιστα ότι στόχος είναι να γίνει γνωστή στο κοινό ο ιστορικός και λαογραφικός πλούτος του Πόντου, όπου επί 3.000 χρόνια ανθούσε ο Ελληνισμός. Μέσα από τις δράσεις του Συλλόγου, ο κόσμος του νησιού έχει την ευκαιρία να μάθει ότι Εύξεινος Πόντος σημαίνει “φιλόξενη θάλασσα” , Πόντος σημαίνει θάλασσα και Πόντιοι ήταν οι κάτοικοι που κατοικούσαν στην περιοχή εκείνη. Παράλληλα, επεσήμανε τα κοινά που συνδέουν τον Πόντο και την Αρμενία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι το 1915, ενάμιση εκατομμύριο  Αρμένιοι εξοντώθηκαν και θυσιάστηκαν στο δόγμα των Νεότουρκων ΄΄Η Τουρκία στους Τούρκους΄΄. Υπογράμμισε  δε , ότι από το ίδιο δόγμα αφανίστηκε και ο μισός πληθυσμού του Πόντου, ενώ οι πρώτοι που ήρθαν αντιμέτωποι με τη νέα τάξη που επικράτησε στην Τουρκία μετά το συνέδριο των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη το 1908, ήταν οι Θρακιώτες (1914). Καταλήγοντας, επεσήμανε  ότι έχουμε χρέος ως Έλληνες να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη και να τη σώσουμε από τη λήθη.

     Σύντομο χαιρετισμό  απηύθυνε ο περιφερειακός σύμβουλος, αρμόδιος σε θέματα Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Δημήτρης Γρυπάρης.

      Την εκδήλωση μεταξύ άλλων παρακολούθησαν  μέλη της επιτροπής της Κοινότητας Συμπαράστασης Αρμενίων Προσκόπων Νίκαιας καθώς και  της Ενωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού . Επίσης  ο πρόεδρος και η αντιπρόεδρος του Συνδέσμου των Ποντιακών σωματείων Νοτίου Ελλάδος και Νήσων, Γιώργος Βαρυθυμιάδης και  Αθηνά Σωτηριάδου αντίστοιχα.

     Μετά την παράσταση ακολούθησε η χοροεσπερίδα του συλλόγου στο ξενοδοχείο ΕΡΜΗΣ. Τα μέλη του συλλόγου διασκέδασαν μαζί με τους φίλους τους με  ζωντανή μουσική. Ο Δημήτρης Καρασαββίδης , ξεσήκωσε τους παρευρισκομένους τραγουδώντας γνωστά ποντιακά τραγούδια του. Να τονιστεί ότι ο κ. Καρασαββίδης συμμετείχε αφιλοκερδώς τόσο στην παράσταση που προηγήθηκε στο θέατρο όσο και στη χοροεσπερίδα που ακολούθησε. 

 Ενωση Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού και Σύλλογος Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου

 Πολιτιστικός και εκπαιδευτικός σύλλογος Χαμασκαίν

Ενωση Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού

Από τη χοροεσπερίδα του συλλόγου

Από τη χοροεσπερίδα του συλλόγου

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΄΄Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ΄΄ 

http://www.logotypos.gr/index.php/istoria/item/336-ksypnisan-mnimes-sto-afieroma-pontos-armenia-ena-taksidi-stin-istoria

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ΄΄ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ΄΄   http://www.koinignomi.gr/news/politismos/2014/03/17/nai-stis-mnimes-nai-stis-rizes-mas.html

Συριανή μαθήτρια διακρίθηκε στον 4ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό για τον Πόντο

Μια Συριανή μαθήτρια η Μαρία-Μαγδαληνή-Δαλεζίου διακρίθηκε στον 4ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό για τον Πόντο που διοργάνωσαν

η Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος και το Ερευνητικό Κέντρο του Σωματείου «Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα» με θέμα <<Η ιστορική πορεία των Ελλήνων του Πόντου>>.

Στόχος του διαγωνισμού ήταν η ανάδειξη της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου και η ευαισθητοποίηση των νέων, ώστε μέσα από την αναζήτηση και την έρευνα να οδηγηθούν στην εθνική αυτογνωσία. Ο Διαγωνισμός απευθυνόταν σε μαθητές Δημοτικού (Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ τάξης), Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου, Επαγγελματικού Λυκείου, Επαγγελματικής Σχολής και η συμμετοχή σε αυτόν ήταν προαιρετική.

Οι μαθητές των Λυκείων καθώς και των άλλων επαγγελματικών σχολών διαγωνίστηκαν στην παραγωγή γραπτού λόγου . Με αφορμή την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, οι μαθητές έπρεπε να συντάξουν ένα άρθρο (έως 600 λέξεις) στο οποίο να εξετάσουν εάν η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστη ο ποντιακός ελληνισμός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, μπορεί να αφυπνίσει τους λαούς, έτσι ώστε στο μέλλον να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους ενέργειες.

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Μαρία-Μαγδαληνή ευαισθητοποιήθηκε γύρω από το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου , όταν πέρυσι το Μάιο , στην επέτειο Μνήμης της Γενοκτονίας , παρακολούθησε το θεατρικό που παρουσίασαν τα μέλη του συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου στο θέατρο Απόλλων καθώς και από τη συζήτηση που είχε στη συνέχεια με τον κύριο Γιάννη Ευφραιμίδη, ο οποίος την ενέπνευσε, έτσι ώστε γυρνώντας στο σπίτι ολοκλήρωσε το κείμενό της.

Η Μαρία-Μαγδαληνή είχε λάβει μέρος και παλαιότερα στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης για την επέτειο για τα 90 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο διηγήματος.

Ο σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου συγχαίρει τη Συριανή μαθήτρια για τη συμμετοχή και τη διάκρισή της στον 4ο Πανελλήνιο διαγωνισμό για την ιστορική πορεία των Ελλήνων του Πόντου και της εύχεται καλή επιτυχία στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Επίσης ο σύλλογος συγχαίρει τους γονείς της μαθήτριας καθώς και τους καθηγητές του 1ου Γενικού Λυκείου Σύρου.

Ακολουθεί το κείμενο...

«Ζητείται Δικαίωση»

Η 19^η Μαΐου αποτελεί Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από το 1994, μετά από απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.

Κατά τα έτη 1914–1923 πραγματοποιήθηκε συστηματική και προμελετημένη εξολόθρευση των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου από τους Νεότουρκους του Κεμάλ. Οι Πόντιοι υπήρξαν θύματα όλων των κατηγοριών που έχουν κριθεί ως πράξεις γενοκτονίας, όπως ξεριζωμούς από την πατρογονική γη, βασανιστήρια, εγκλεισμό σε στρατόπεδα θανάτου, υποχρεωτική στρατολόγηση αντρών από 18 μέχρι 45 ετών, και κάθε λογής θηριωδίες και κακουχίες.

Ωστόσο, τα πολλαπλά εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου δεν έγιναν από την αρχή ευρέως γνωστά και αποσιωπήθηκαν για πολλά χρόνια, είτε επειδή συνέπεσαν χρονικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, είτε για πολιτικούς λόγους. Ακόμα και οι Έλληνες, δεν έδωσαν –τότε τουλάχιστον- την απαραίτητη σημασία, διότι πρώτη τους μέριμνα ήταν ο χώρος του ελληνικού κράτους. Έτσι όμως λησμονήθηκε το πιο σημαντικό, ότι δηλαδή ο ελληνισμός εκτεινόταν πέρα από τα σύνορα του ελλαδικού χώρου.

Αν θέλουμε να ζούμε σε μια πραγματικά δίκαιη κοινωνία, πρέπει να κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε η επιθυμία για διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου να μη μένει μόνο στα λόγια, αλλά να περάσει στην πράξη. Όπως λέγεται συχνά, η δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά σε αυτή την περίπτωση από τα μάτια της δε θα έτρεχαν δάκρυα, αλλά αίμα. Το αίμα όλων εκείνων που χάθηκαν άδικα στον Πόντο -πολλοί από τους οποίους έμειναν άταφοι- και εκείνων που πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.

Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από όλες τις χώρες του κόσμου είναι ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Διότι οι λαοί δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να κλείνουν τα μάτια στις συμφορές των άλλων επειδή δε συμβαίνουν δίπλα τους. Αντίθετα, είναι ανάγκη να μαθαίνουν από την ιστορία άλλων χωρών και λαών, αφού οτιδήποτε συμβαίνει στον έναν μπορεί να συμβεί στον καθένα. Οι Γενοκτονίες δεν αποτελούν γεγονότα του παρελθόντος που δεν αφορούν την σημερινή πραγματικότητα. Εξακολουθούν να συμβαίνουν, πολλές φορές χωρίς να γίνεται ευρέως γνωστό και παρά τη διεθνή κατακραυγή.

Οι τουρκικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να μην παραδέχονται ότι υπήρξε γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Εντούτοις, αντίθετα με ό,τι νομίζουν, αυτή η άρνηση, λειτουργεί και σε βάρος τους. Η Τουρκία θα έπρεπε να ακολουθήσει το παράδειγμα ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες παραδέχτηκαν γενοκτονίες που διέπραξαν στο παρελθόν. Να αναλάβει τις ευθύνες της, να ζητήσει συγγνώμη και να εγγυηθεί ότι δε θα επαναληφθούν τέτοιες φρικαλέες ενέργειες. Με την τωρινή στάση της, όχι μόνο δεν δικαιώνονται αυτοί που χάθηκαν, αλλά και οι νέες τουρκικές γενιές κουβαλούν το βάρος ενός αιματοβαμμένου παρελθόντος.

Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου θα μπορούσε να διδάξει, και να αποτρέψει παρόμοια γεγονότα στο παρόν και στο μέλλον σε όλο τον πλανήτη. Διότι οι λαοί δε θα πρέπει ποτέ να εφησυχάζονται. Ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Γι’ αυτό άλλωστε και κάθε λαός που έχει υποστεί τέτοια αδικήματα σε βάρος του, δικαιούται όχι μόνο να ζητάει, αλλά να απαιτεί την επίσημη διεθνή αναγνώρισή τους. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μας έχει διδάξει η ιστορία, είναι ότι αυτή επαναλαμβάνεται. Άρα η μόνη άμυνα είναι η γνώση.

94 χρόνια μετά, η 19^η Μαΐου αποτελεί πραγματικά μέρα μνήμης και αγώνα για να επέλθει η δικαίωση. Δεν πρέπει να αφήσουμε τα γεγονότα να περάσουν στη λήθη, δίνοντας έτσι σε όσους χάθηκαν ένα δεύτερο θάνατο, αντί για την αναγνώριση και τον φόρο τιμής που αξίζουν για να αναπαυθούν εν ειρήνη.

Μαρία – Μαγδαληνή Δαλεζίου

ΓΕΛ Σύρου

Ναι στις μνήμες , ναι στις ρίζες μας από το σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου

Ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Γενοκτονία και τον πολιτισμό των δύο λαών

   Συντάκτης: Αντώνης Μπούμπας

Σκηνή θεάτρου Απόλλων

Ένα ασυναγώνιστα συγκινητικό ταξίδι στη μνήμη και τις ρίζες του Πόντου και της Αρμενίας επιφύλαξαν στους λάτρεις της παράδοσης ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, μέσα από μία μοναδική εκδήλωση, αφιερωμένη στη Γενοκτονία και τον πολιτισμό των δύο λαών.

Η εκδήλωση παρουσιάστηκε το περασμένο Σάββατο στο Θέατρο “Απόλλων”, στο πλαίσιο του 3ου σεμιναρίου λαογραφίας και ιστορίας, με τη συμμετοχή της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας- Κορυδαλλού, του Πολιτιστικού & εκπαιδευτικού συλλόγου Αρμενίων Χαμασκαΐν, του ερμηνευτή Δημήτρη Καρασαββίδη και του χορευτικού τμήματος του Συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου.

Το αφιέρωμα “σημάδεψαν” οι γλαφυρές αφηγήσεις από τη δημοσιογράφο Δέσποινα Σωτηροπούλου, δημοτική σύμβουλο Νίκαιας – Ρέντη και πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης, τον Γιάννη Σιδέρη, δημοτικό σύμβουλο, πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτισμού και αντιπρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης, καθώς και τη Δέσποινα Τουλουμτζίδου, γραμματέα Δημοτικής Επιχείρησης Κορυδαλλού.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, μέλη της επιτροπής της Κοινότητας Συμπαράστασης Αρμενίων Προσκόπων Νίκαιας, ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Ποντιακών σωματείων Νοτίου Ελλάδος και Νήσων, Γιώργος Βαρυθυμιάδης και η αντιπρόεδρος Αθηνά Σωτηριάδου.

“Η ιστορική μνήμη είναι χρέος μας”
Στο σύντομο χαιρετισμό της, η πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου, Ουρανία Πανταζή αναφέρθηκε στην ανάγκη του κάθε ανθρώπου να αναζητήσει τις ρίζες του και να ανακαλύψει την ιστορία των προγόνων του. Εξήγησε μάλιστα ότι στόχος της τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι να καταστήσει γνωστό στο κοινό τον ιστορικό και λαογραφικό πλούτο του Πόντου, όπου επί 3.000 χρόνια ανθούσε ο Ελληνισμός. Μέσα από τις δράσεις του Συλλόγου, ο κόσμος του νησιού έχει την ευκαιρία να μάθει ότι Εύξεινος Πόντος σημαίνει “φιλόξενη θάλασσα” και να γνωρίσει βαθύτερα και ουσιαστικότερα τους κατοίκους της, πέρα από τα στερεότυπα που δημιουργούν τα Ποντιακά ανέκδοτα. Παράλληλα, επεσήμανε τα κοινά ανάμεσα στον Πόντο και την Αρμενία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι το 1915, 1.5 εκατομμύριο Αρμένιοι εξοντώθηκαν και θυσιάστηκαν στο δόγμα των Νεότουρκων. Σημείωσε δε ότι από το ίδιο δόγμα αφανίστηκε και ο μισός πληθυσμού του Πόντου, ενώ οι πρώτοι που ήρθαν αντιμέτωποι με τη νέα τάξη που επικράτησε στην Τουρκία μετά το συνέδριο των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη το 1908, ήταν οι Θρακιώτες. Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι έχουμε χρέος ως Έλληνες να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη και να τη σώσουμε από τη λήθη.

Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο περιφερειακός σύμβουλος, αρμόδιος σε θέματα Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Δημήτρης Γρυπάρης

“Ο πολιτισμός είναι λουλούδι”
Για τη συμμετοχή της στην εκδήλωση μίλησε στην “Κοινή Γνώμη” η δημοσιογράφος, Δέσποινα Σωτηροπούλου. Η ίδια δεν έκρυψε τη χαρά της για την πρωτοβουλία του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου να προσκαλέσει στο νησί την αξιόλογη αυτή παραγωγή, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Νίκαια, τον Νοέμβριο του 2013, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, αναφέρθηκε στην άγνοια μεγάλης μερίδας του κόσμου για την ιστορία, τις καταγωγές και τις ρίζες του ελληνισμού της διασποράς. “Εμείς στη Νίκαια, επειδή είμαστε παιδιά Μικρασιατών και Ποντίων μεγαλώσαμε με εικόνες και με ιστορίες των παππούδων μας, κουβαλάμε κάποιες καταβολές. Είναι καλό να κάνουμε τέτοιες ανασκοπήσεις στο χρόνο για να μπορούμε να δίνουμε και στα παιδιά αυτά τα στοιχεία. Μπορεί 15 κείμενα να μην αρκούν, αλλά είναι μια αρχή, μια τσιμπιά”, υπογράμμισε.
Επιπλέον, έκρινε πολύτιμη τη συμβολή των τοπικών πολιτιστικών συλλόγων στη διάδοση και ανάδειξη της ελληνικής παράδοσης, σημειώνοντας: “ο πολιτισμός είναι λουλούδι και το λουλούδι αν δεν το βοηθήσεις, αν δεν το ποτίσεις, αν δεν το κλαδέψεις, δε γίνεται να μεγαλώσει. Ο πολιτισμός πρέπει να επεκτείνεται. Είναι πολύ σημαντικό το έργο κάθε συλλόγου, είτε είναι πολιτιστικός, είτε αθλητικός, είτε αναφέρεται σε κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα”. Καταλήγοντας, τόνισε πως οι γενοκτονίες των λαών είναι ό,τι πιο φρικτό μπορεί να ζήσει μια ανθρωπότητα. “Δυστυχώς οι γενοκτονίες συνεχίζονται και σήμερα με άλλον τρόπο, αλλά συνεχίζονται” δήλωσε χαρακτηριστικά.

“Απαραίτητη η σωστή διαχείριση της μνήμης”
Στις προσπάθειες του δήμου Νίκαιας να κρατήσει ζωντανές τις μνήμες των κατοίκων του, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι πρόσφυγες από τον Πόντο, την Αρμενία, την Έφεσο, την Καππαδοκία και τη Σμύρνη αναφέρθηκε και ο κ. Σιδέρης, επισημαίνοντας πως “ένας άνθρωπος χωρίς μνήμη είναι άρρωστος”. Πρόσθεσε μάλιστα πως οι άνθρωποι που πορεύονται στη ζωή τους χωρίς μνήμη γίνονται επιθετικοί, εύκολα πιόνια στα χέρια των δυνατών και καταλήγουν στα σκουπίδια της ιστορίας. “Εμείς λέμε όχι. Ναι στη μνήμη, ναι στις ρίζες μας” υπογράμμισε, κρίνοντας επιβεβλημένη μια σωστή διαχείριση αυτής της μνήμης, ούτως ώστε να μεταλλαχθεί το μίσος σε αγάπη, η εκδίκηση σε πρόοδο και η βία σε χαρά.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την απονομή τιμητικών πλακετών στους συντελεστές της παραγωγής, αλλά και την πρόταση της κ. Σωτηροπούλου για μελλοντική επανάληψη της εκδήλωσης στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να γνωρίσει την ιστορία και τον πολιτισμό των δύο αυτών λαών.

 http://www.koinignomi.gr/news/politismos/2014/03/17/nai-stis-mnimes-nai-stis-rizes-mas.html#sthash.Rt2l5IAP.dpuf

Ταξίδεψαν στη γη του Ορφέα

 Φάνης Μαλκίδης

Φάνης Μαλκίδης - Βαγγέλης Δημούδης

Μέρος της ομιλίας στις εκδηλώσεις που οργάνωσε για τη Θράκη ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου*

του Φάνη Μαλκίδη

Είναι αντιληπτό και ευρέως κατανοητό, πλην θλιβερών εξαιρέσεων, ότι ο Θρακικός Ελληνισμός και γενικότερα ο Ελληνισμός του Πόντου, της Μικράς Ασίας- Ιωνίας, της Καππαδοκίας, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, έπαιξε σημαντικότατο αν όχι κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού λαού. 

Επίσης είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτό το ιδιαίτερης αξίας κομμάτι του Ελληνισμού που ζούσε στην ενιαία Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο, μετά τη Γενοκτονία. Ειδικότερα, σε ότι αφορά το Θρακικό Ελληνισμό, σύντομα ο πρώτος ακρωτηριασμός ακολουθήθηκε και από ένα δεύτερο με τον διασκορπισμό των ανατολικοθρακών σε όλη την Ελλάδα και από έναν τρίτο στη δεκαετία του 1950 και 1960, με τη μετανάστευση σε όλο τον κόσμο.

Η μεταπολίτευση άνοιξε έναν άλλο κύκλο ο οποίος όμως, κατά τη γνώμη μας, ήταν πολύ περιορισμένος πολιτισμικά και πολιτικά. Οι σύλλογοι, οι κυριότεροι εκφραστές του προσφυγικού χώρου, λειτούργησαν ως κιβωτοί διάσωσης της ιστορικής διαδρομής του ελληνικού λαού που ζούσε στο οθωμανικό κράτους, ενώ διέσωσαν και ανεκτίμητης αξίας κειμήλια και ιδιαίτερες πολιτισμικές εκφράσεις ( π.χ αναστενάρια). Χωρίς αυτούς τους συλλογικούς θεσμούς, δεν θα υπήρχε καμία σοβαρή και δυναμική αναφορά για τον Ελληνισμό της Θράκης και γενικότερα της καθ΄ υμάς Ανατολής. Παράλληλα οι σύλλογοι διέσωσαν το χορό, το τραγούδια, και οι άνθρωποί τους, την γαστρονομική, υφαντουργική, αμπελουργική, αρχιτεκτονική παράδοση των προσφύγων. Στη σύγχρονη όμως περίοδο αυτό το μοντέλο δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπορούσε να προσελκύσει την τρίτη γενιά μόνο ένα μικρό κομμάτι του Θρακικού πολιτισμού. Για αυτό και υπήρξαν οι αναζητήσεις και οι διεκδικήσεις που έφτασαν στο να αναδειχθούν και άλλες ψηφίδες του μεγάλου ψηφιδωτού που καταστράφηκε από τους υπεύθυνους της εκδίωξης των Ελλήνων. Επίσης να παλέψουν ενάντια στη επίθεση που έγινε για πολλά χρόνια ενάντια στη μνήμη. Οι Θρακιώτες είχαν επιπλέον λόγους για να αναδείξουν και τα υπόλοιπα κομμάτια της ιστορίας τους, αφού μία σειρά από αιτίες δεν άφηναν το Θρακικό πολιτισμό και ιστορία να αναπνεύσει.

Διαβάστε περισσότερα »

Υποδοχή Ιερών Λειψάνων Αγίων Θεοδώρων στη Σύρο

     Παρ΄ όλο το έντονο κρύο που επικρατούσε την Κυριακή 9 Μαρτίου , πραγματοποιήθηκε η λιτανεία των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Θεοδώρων Τήρωνος και Στρατηλάτου.

      Η υποδοχή των ιερών Λειψάνων των Αγίων Θεοδώρων Τήρωνος και Στρατηλάτου, διακομίστηκαν από τον Ι. Ναό του Αγίου Ευσταθίου Περισσού ανήμερα της Κυριακής της Ορθοδοξίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους στα Λαζαρέττα.

      Μετά την τέλεση Δοξολογικής Δέησης, τα Ιερά Λείψανα μεταφέρθηκαν λιτανευτικά στον Ι.Ν του Αγίου Ελευθερίου, όπου τελέστηκε ο Κατανυκτικός Εσπερινός .

     Την πομπή ακολούθησαν μέλη του συλλόγου μας κρατώντας τη σημαία του Πόντου. Ως γνωστόν οι Αγιοι Θεόδωροι κατάγονταν από πόλεις του Εύξεινου Πόντου.

     Ο Αγιος Θεόδωρος Τήρωνος καταγόταν από την Αμάσεια του Εύξεινου Πόντου . Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων. Εζησε και μαρτύρησε ως στρατιωτικός.

     Η Αμάσεια ήταν η πατρίδα του μεγάλου γεωγράφου Στράβωνα. Ιδιαίτερα όμως η πόλη αυτή μας είναι γνωστή για τα φριχτά (δικαστήρια ανεξαρτησίας) του Κεμάλ και τις εξοντωτικές φυλακές που στήθηκαν και χτίστηκαν εκεί ειδικά για την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου. Από το Γενάρη του 1921 μέχρι την ανταλλαγή (1923) πέρασαν από τις υγρές φυλακές της Αμάσειας όλοι οι Έλληνες που διακρίνονταν στο εμπόριο, στον πλούτο, στις επιστήμες, στη κοινωνική ζωή και προέρχονταν απ’ όλες τις περιοχές του Πόντου. 

     Το Σεπτέμβρη του 1921 καταδικάστηκαν με σύντομη και συνοπτική διαδικασία, και εκτελέστηκαν (δι’ αγχόνης) στο κέντρο της πόλης οι Έλληνες καθηγητές και μαθητές του ελληνοαμερικανικού κολεγίου Μερζιφούντα. Γνωστή επίσης είναι η ιστορία της Ελληνικής αθλητικής ομάδας ΄΄Πόντος΄΄ του κολεγίου Ανατόλια στη Μερζιφούντα. Με μόνη την κατηγορία ότι οι αθλητές του συλλόγου φορούσαν φανέλες με οριζόντιες λευκές και γαλάζιες ρίγες που θύμιζαν την ελληνική σημαία , λευκά παντελονάκια και στο στήθος είχαν ζωγραφισμένο το ελληνικό γράμμα "Π", απαγχονίστηκαν από του Τούρκους.

     Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης καταγόταν από τα Ευχάϊτα του Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε για την γενναιότητά του και γρήγορα προήχθη στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας.

     Η Ευχάιτα ήταν βυζαντινή πόλη στον Εύξεινο Πόντο, στη θέση του σημερινού Avkat. Ηταν μια από τις πόλεις του δυτικού τμήματος του Ελενόποντου (ονομάστηκε Ελενόποντος προς τιμή της μητέρας του Μ. Κωνσταντίνου Ελένης) . Τα έργα του μητροπολίτη της , Ιωάννη Μαυρόποδος, δείχνουν ότι το πανηγύρι που γινόταν στην πόλη προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου ήταν το πλαίσιο ενός πολυάνθρωπου παζαριού, στα μέσα του 11ου αιώνα.