Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
Ο σύλλογος είναι πολιτιστικός και αθλητικός. Τα μέλη του συλλόγου είναι από τη Μακεδονία, τη Θράκη ,οι απανταχού Ποντιακής καταγωγής καθώς και φίλοι που αγαπούν το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2003 ως σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικός σύλλογος ''Ο Μέγας Αλέξανδρος''. Σήμερα ο σύλλογος, μετά την τροποποίηση του καταστατικού του, φέρει τη νέα του .επωνυμία Η αίθουσα του συλλόγου βρίσκεται στο Κάτω Μάννα (Χώνες) επί του κεντρικού δρόμου. ΤΗΛΕΦΩΝΑ επικοινωνίας 6932411950. ΤΜΗΜΑΤΑ : Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι κάθε Παρασκευή 17.00-19.00, Σάββατο 10.30-12.30 και 16.30-18.30 - ΤΜΗΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ :Τμήμα παιδιών και εφήβων κάθε Παρασκευή 19.10-20.00 και 20.00-21.00 . Τμήμα ενηλίκων κάθε Κυριακή 18.30-19.30 για αρχάριους και 19.30-20.30. για προχωρημένους. Χοροδιδάσκαλος ο Χρήστος Καρυοφυλλίδης. Σκοπός μας , να ΜΗΝ ξεχάσουμε τις ρίζες μας και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας.

Translate

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Σύρου

Η σελίδα αυτή θα εμπλουτίζεται κάθε φορά με τις δραστηριότητες του παιδικού θεατρικού εργαστηρίου 










ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ

ΓΙΑ ΤΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Για λόγους ανεξάρτητους του συλλόγου, η θεατρική παράσταση ΄΄κωμωδύσεια΄΄ αναβάλλεται για τις 5 Νοεμβρίου.

ελπίζουμε ότι αυτός ο κόσμος....Κεμάλ , κάποτε ν΄αλλάξει....

 



Θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ

Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικό σωματείο <<Ο Μέγας Αλέξανδρος>>

σας προσκαλεί

στην παιδική θεατρική παράσταση ΄΄Κωμ-Οδύσσεια΄΄ ,
ένα έργο της Μαρίας Κιτρά,

το Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στις 18.00

Μία παράσταση από το παιδικό θεατρικό εργαστήρι του συλλόγου μας


---!---


Ελα να παίξουμε!!!


Από τις 9 Σεπτεμβρίου και πάλι μαζί!!!

 

     Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου <<Ο Μέγας Αλέξανδρος>> , με πολύ μεράκι , πείσμα και ευαισθησία πραγματοποίησε ένα όραμα , το θέατρο από παιδιά για παιδιά...κάθε ηλικίας. 

     Μια απόπειρα που είχε ξεκινήσει το 2009 με το έργο <<Το ‘Ονειρο του Σκιάχτρου>> του Ευγένιου Τριβιζά , μας έδειξε ότι τα παιδιά το είχαν ανάγκη αλλά και εμείς το χαρήκαμε.


   Έτσι πήραμε την απόφαση και στις 6 Αυγούστου 2010 προχωρήσουμε στη δημιουργία του  παιδικού θεατρικού εργαστηρίου .

Στόχος του εργαστηρίου είναι η επικοινωνία των παιδιών μέσα από θεατρικές δραστηριότητες και παιχνίδια για να γνωρίσουν με τρόπο δημιουργικό το θέατρο, αλλά κυρίως τον εαυτό τους και τον κόσμο που τα περιβάλλει. Και μέσα από την τέχνη , τη μουσική και την ιστορία του θεάτρου τα παιδιά να παίξουν, να παίξουν, να παίξουν!!!

Γιατί έτσι μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας , τη γνώση, τη ζωή!


Οι εγγραφές ξεκίνησαν . Για πληροφορίες

κ. Ράνια Πανταζή τηλ. 6932411950 - 22810 43784
κ. Βέτα Αποστολίδου τηλ. 6972402388 - 22810 85289


O Σύλλογος μας έχει ξεκινήσει το θεατρικό εργαστήρι για παιδιά στις 6-8-2010



Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου Μυτιλήνης 17 Ερμούπολη

    

6/8/2010 Στο ξεκίνημά μας φιλοξενηθήκαμε  στα γραφεία του Ν.Ο.Σ. 

                                   Η απόπειρά μας είχε ξεκινήσει το Δεκέμβριο του 2009 με 
                         ΄΄ Το Ονειρο του Σκιάχτρου΄΄  του Ευγένιου Τριβιζά ..... και μας άρεσε


Των παραμυθιών εικόνες : Από την Χριστουγεννιάτικη παράσταση









 Δείτε και αυτό, παρουσιάζει ενδιαφέρον 


Είναι το Θέατρο αναγκαίο στη μάθηση των παιδιών;
Δείτε παρακάτω κάποιες πληροφορίες που αφορούν το θεατρικό παιχνίδι και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Κάθε γεγονός ης ζωής μας, κάθε συναίσθημα, κάθε φαντασία, μπορούμε να το κάνουμε θέατρο. Από την στιγμή λοιπόν που κάποιος με ευχαρίστηση εκφράζεται είτε με την κίνηση είτε με το λόγο, είτε και με τα δυο, η δραστηριότητα αυτή είναι παιχνίδι θεατρικό.

Συχνά στις μέρες μας γίνεται λόγος για το θέατρο στα σχολεία, το θεατρικό παιχνίδι, την θεατρική αγωγή. Μοιάζει σαν να λέμε κυκλοφοριακή αγωγή. Εύλογα θα ρωτούσε κάποιος, δηλαδή τα παιδιά διδάσκονται πως να συναναστρέφονται; Αν το θέατρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, τότε όταν το μεταφέρουμε σε ένα παιδί σαν γνώση μέσα από το παιχνίδι, τότε του προσφέρουμε τον κόσμο ολόκληρο. 
Στο θεατρικό παιχνίδι δεν υπάρχει προκαθορισμένο θεατρικό έργο, όπως στο θέατρο. Στο θεατρικό παιχνίδι δίνουμε στα παιδιά ευκαιρίες να εκφραστούν δημιουργικά, να πουν τις ιδέες τους, να εφεύρουν μια ιστορία, να δημιουργήσουν ένα παραμύθι. Να συζητήσουν, ν’ αποφασίσουν, να δώσουν διάφορες λύσεις στην ιστορία τους η οποία έχει την ευελιξία να διαμορφώνεται συνεχώς. Δεν υπάρχουν περιορισμοί και αυτή είναι η σημαντική διαφορά που το διακρίνει σε σύγκριση με το θέατρο. Είναι θα λέγαμε ένα παιχνίδι ύπαρξης και ελεύθερης έκφρασης, γιατί τα παιδιά υποδύονται τους εαυτούς τους, ενώ στο θέατρο οι ηθοποιοί υποδύονται έναν ξένο προς αυτούς ρόλο. Για τα παιδιά το θεατρικό παιχνίδι είναι η ψυχαγωγία τους, για τους ηθοποιούς όμως το θέατρο είναι μια επαγγελματική πράξη.
Σκοπός του θεατρικού παιχνιδιού είναι να βοηθήσει τα παιδιά να οργανώσουν δημιουργικά και να εξωτερικεύσουν με πληρότητα τις προσωπικές τους εμπειρίες, ιδέες και συναισθήματα σε ποικίλες εκφραστικές μορφές και να αναπτύξουν προοδευτικά την απαραίτητη ευαισθησία απέναντι στα καλλιτεχνικά δημιουργήματα όπως και σε κάθε εκδήλωση του ωραίου στη φύση και τη ζωή. Είναι η ανάγκη να δωθεί στο παιδί και τον έφηβο η δυνατότητα να πειραματιστεί, να απελευθερώσει το σώμα του, να χαρεί, να παίξει και παράλληλα να αποκομίσει γνώσεις και εμπειρίες. Να εκφράσουν ελεύθερα και αβίαστα τον ψυχικό τους κόσμο και την προσωπική τους γνώμη.
Στο θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά εκφράζονται με το σώμα, αυτοσχεδιάζουν ελεύθερα, εκμεταλλεύονται το τυχαίο, συνδέουν αυτή τη δραστηριότητά τους με τις εικαστικές τέχνες, με τη μουσική, με τη ρυθμική και το χορό, εκφράζουν ελεύθερα τα καθημερινά προσωπικά τους βιώματα ή επινοούν φανταστικά θέματα. Είναι θα λέγαμε μια σύνθεση των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.
Το θεατρικό παιχνίδι λειτουργεί σαν μια μικρή κοινωνική ομάδα, μια δημοκρατικά οργανωμένη ομάδα με κανόνες, οι οποίοι όταν τηρούνται απ’ όλους τους παίκτες της, δημιουργεί ένα κλίμα αλληλεγγύης, φιλίας, συντροφικότητας και κοινωνικότητας.Το θεατρικό παιχνίδι προσφέρει στο παιδί την ευκαιρία να εξερευνήσει, να πειραματιστεί, να εκφραστεί αυθόρμητα, ώστε να οδηγηθεί ομαλά στο στόχο του θεατρικού παιχνιδιού που δεν είναι άλλο από την απόκτηση μιας ολόπλευρα αναπτυγμένης προσωπικότητας, με ανεξάρτητη σκέψη και με δημιουργική φαντασία, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου (ομάδα).
Με το θεατρικό παιχνίδι το παιδί μπορεί να αποδεσμεύσει τις δημιουργικές του ικανότητες, να απελευθερώσει τη φαντασία του, έτσι οδηγείται στη αβίαστη επικοινωνία και στην καλλιέργεια των ανθρωπίνων σχέσεων. Ιδιαίτερα στο νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά, εξαιτίας του περιορισμένου λεξιλογίου, δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο τις ψυχικές τους, ευχάριστες ή δυσάρεστες, καταστάσεις. Δίνει στο παιδί δυνατότητες να ικανοποιήσει βιολογικές ανάγκες για κίνηση και δράση. Παίζοντας μέσα στην ομάδα βιώνει με τον καλύτερο τρόπο την παιδική του ηλικία. Αλλά παράλληλα υπακούει με προθυμία στους κανόνες του παιχνιδιού και της ομάδας. Μέσα από το παιχνίδι συνειδητοποιεί την έννοια της δικαιοσύνης, της ισότητας, της συνεργασίας, ανακαλύπτει για πρώτη φορά την έννοια της αυτογνωσίας.


ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος(αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής.
Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι. Βοηθά τα παιδιά και τους νέους αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους (στην τελευταία βέβαια περίπτωση ονομάζεται ψυχόδραμα).
Να συνειδητοποιήσουν τη σύνδεση όλων των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων του σχολείου, καθώς και τη σύνδεση του σχολείου με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Να βελτιώσουν την ψυχοκινητική τους έκφραση και να δραστηριοποιηθούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Να ανακαλύψουν νέες δημιουργικές δυνατότητες και τρόπους επικοινωνίας. Να εξοικειωθούν με την τέχνη του θεάτρου.
Να αποκτήσουν θεατρική παιδεία. Να αναπτύξουν διάφορες δεξιότητες όπως η χρήση του σώματος και της φωνής.
Να αντιληφθούν θεατρικές έννοιες ή ακόμα και να τις ανακαλύψουν.
Να αποκτήσουν θετική στάση απέναντι στο θέατρο.
Να αποκτήσουν γνώσεις για την ιστορία του θεάτρου, παίζοντας. Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι κάτι βαρετό, άρα βοηθά στο να διασκεδάζουν τα παιδιά. Με το θεατρικό παιχνίδι γινόμαστε ικανοί να καταλήξουμε σε κάποιο «δρώμενο» με βάση το παιχνίδι, την έκφραση, την ελεύθερη δημιουργία.
Να εκφράσουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας και τα προβλήματα, που μπορεί να μη μπορούμε να τα εκφράσουμε.
Να ξεπεράσουμε προβλήματα προσαρμογής και επικοινωνίας.


Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.

Το θεατρικό παιχνίδι εξελίσσεται σε 3-4 φάσεις.

Α. Η φάση της απελευθέρωσης: Σε αυτή προσπαθούμε με διάφορα παιχνίδια, κινητικές ασκήσεις, σωματική έκφραση, να καταφέρουμε τα παιδιά αλλά και τους νέους να αισθανθούν και πάλι παιδιά και ελεύθεροι να κάνουν πράγματα που στην καθημερινή τους ζωή θα ήταν αστεία και γελοία αλλά εδώ είναι μέρος του παιχνιδιού. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξοικείωση μεταξύ των μελών της ομάδας, η επικοινωνία, έτσι αποδεσμεύονται από τις συστολές και τις επιφυλακτικότητας. Στο σημείο αυτό αρχίζει η δεύτερη φάση.

Β. Η φάση της αναπαραγωγής:Συζητάμε θέματα και ιδέες ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο της ομάδας, προσπαθούμε αυτά τα θέματα και τις ιδέες να τα συγκλίνουμε σε έναν άξονα, ένα θέμα, μια κατεύθυνση. Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες για να δουλέψουν το θέμα. Τότε τα μέλη της ομάδας αυτοσχεδιάζουν, παίζουν για τον εαυτό τους. Διαλέγουν τους ρόλους που θέλουν, μπαίνουν σε ομάδες ρόλων αρχίζει η μεταμφίεση στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θα ψάξουν στα διάφορα αντικείμενα που θα βρουν στο χώρο και θα στήσουν την παράστασή τους. Φυσικά τα αντικείμενα δεν είναι άλλα από μια καρέκλα για παράδειγμα, η ομάδα ονομάζει την καρέκλα, ως σπίτι και αυτό είναι, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Οι θεατές που πάντα είναι τα μέλη των υπόλοιπων ομάδων, το δέχονται σαν δεδομένο και η παράσταση αρχίζει.

Γ. Η φάση της εκτέλεσης.Η φάση αυτή είναι μια καθαρά δημιουργική φάση, δηλαδή, θεατρική. Τα παιδιά με βασικά εργαλεία έκφρασης το σώμα και την κίνηση, τον λόγο και την εικόνα, φτάνουν μόνα τους σε μια σύνθεση παίζουν τα θέματα που έχουν ήδη αυτοσχεδιάσει.

Δ. Η φάση της ανάλυσης. Η ομάδα μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση. Τα παιδιά συζητάνε τα όσα είδαν ή συζητάνε τα όσα είδαν και όσες απορίες τους δημιουργήθηκαν. Το πιο σημαντικό είναι ότι λένε τη γνώμη τους για τα θέματα που τους απασχόλησαν και αυτοσχεδίασαν πάνω σε αυτά. Αν θέλουν βρίσκουν ένα άλλο τέλος στον αυτοσχεδιασμό τους και ξαναρχίζουν το παιχνίδι.
Βέβαια το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μόνο ψυχαγωγία, αποτελεί το μέσο για την ενεργοποίηση του παιδιού, στην απελευθέρωση της φαντασίας του, στην καλλιέργεια της ψυχής του, την εξοικείωση του με το θέατρο, που είναι τέχνη σύνθετη παιδευτική και βαθύτατα κοινωνική.Υλικά που χρειάζονται για το θεατρικό παιχνίδι:Στην συνέχεια θα περιγράψουμε τα υλικά που είναι απαραίτητα για την επίτευξη του σκοπού μας.
Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος ( αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής.
Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι.

By Anna R.

ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ;

Το θεατρικό παιχνίδι είναι πολύ ωφέλιμο για ένα παιδί. Οξύνει την φαντασία, την επικοινωνιακότητα και εκφραστικότητα του παιδιού (απαραίτητα στοιχεία για την μετέπειτα πορεία του στην εφηβεία και ενηλικίωση), ενώ παράλληλα βελτιώνει την κοινωνικότητά του με μοναδικό τρόπο σε σχέση με άλλες δραστηριότητες. Πώς, όμως, ξέρουμε ότι το παιδί μας έχει κλίση προς το θέατρο;

Το θέατρο δεν διδάσκεται στα σχολεία, γεγονός που καθιστά την ανακάλυψη πιθανού θεατρικού «ταλέντου» στο παιδί δυσκολότερη. Τι είναι αυτό που πρέπει να προσέξουμε ώστε να καταφέρουμε να διακρίνουμε απο νωρίς την πιθανή κλίση του παιδιού μας προς την δραματική τέχνη;

Ένα λάθος που κάνουμε συχνά είναι να μπερδεύουμε την προβολή με την έκφραση. Ένας ηθοποιός δεν υπάρχει για να μας εκφράσει τα δικά του συναισθήματα (προβολή), αλλά για να λειτουργήσει ως μέσον ενός συνόλου (που αποτελείται απο κείμενο, μουσική, σκηνικά) που στόχο έχει να επικοινωνήσει «κάτι» με τον θεατή. Με άλλα λόγια, ένας άρτιος ηθοποιός «εξαφανίζεται» πάνω στη σκηνή - όχι το αντίθετο. Δυστυχώς, αυτή η απλή αλήθεια έχει ανατραπεί, με αποτέλεσμα να θεωρούμε το απολύτως αντίθετο ως φυσιολογικό και να αναμένουμε απο έναν «καλό» ηθοποιό να αυτοπροβάλεται.

Το ίδιο λάθος κάνουμε όταν έχουμε να κάνουμε με κάποια χαρακτηριστικά στην συμπεριφορά του παιδιού μας. Ένα παιδί που εκδηλώνει διαρκώς την ανάγκη του για προσοχή, για παράδειγμα, δεν «ανήκει» απαραίτητα σε ένα θεατρικό εργαστήρι για παιδιά. Αντιθέτως, ένα παιδί που ψάχνει και ανακαλύπτει συνεχώς νέους τρόπους έκφρασης, είναι πολύ πιθανότερο να κάνει για το θέατρο, ακόμα κι αν το παιδί αυτό είναι περισσότερο «κλειστό» κοινωνικά.

Απο μικρή ηλικία (2-4 ετών) μπορούμε να παρατηρήσουμε αν το παιδί μας έχει τάση προς το θέατρο. Κάποια χαρακτηριστικά που πιθανώς θα διακρίνετε σε ένα παιδί με τέτοια κλίση είναι τα εξής:

- Περνάει πολλές ώρες της ημέρας παίζοντας. Είτε μόνο του, κλεισμένο στο δωμάτιό του, είτε έξω, μαζί με άλλα παιδιά. Σημαντικό είναι τα παιχνίδια να εναλλάσονται, το παιδί να μην ικανοποιείται με ένα και μοναδικό είδος παιχνιδιού.

- Εφευρίσκει καινούριες «γλώσσες» και, πιθανώς, αλφάβητο (για παράδειγμα, τα -γνωστά σε όλους- «κορακίστικα»). Ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει με έναν δικό του τρόπο με τους άλλους, κάτι που δεν του προκαλεί κούραση ή ανία.

- Διασκεδάζει κατασκευάζοντας πράγματα, όπως κάρτες, δώρα, αυτοδημιούργητες κατασκευές που το ίδιο το παιδί «βαφτίζει» ως συγκεκριμένα αντικείμενα, ή πρόσωπα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κουτί σα να είναι ζωντανό πρόσωπο όπως συνέβαινε στον αξέχαστο Μορμόλη του Γερμανού Ράινερ Χάχφελντ.

- Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ένα χαρακτηριστικό των παιδιών με τάση προς τη δραματική τέχνη είναι να μιλάν στον εαυτό τους, συνήθως εν είδει αφήγησης των συμβάντων που «τρέχουν» στο παρόν της καθημερινότητάς τους. Αντίθετα με την κοινή αντίλήψη, που είναι τα παιδιά να έχουν τάσεις αυτοπροβολής προς τον κοινωνικό τους περίγυρο (επηρρεασμένη αντίληψη, ίσως, απο τα δεδομένα πρότυπα της τηλεόρασης), τα παιδιά που μιλάνε «μόνα τους» τους είναι πιθανό αργότερα να είναι ικανά μεγάλης εκφραστικότητας.

- Όπως και με τους επαγγελματίες ηθοποιούς, το ισχυρότερο όπλο που θα μπορούσε να έχει στην κατοχή του κάποιος που ασχολείται με το θέατρο είναι η φαντασία. Το παιδί μπορεί να δημιουργεί δικές του ιστορίες (παραμύθια, μικρά θεατρικά δρώμενα), να εμπλέκει το φανταστικό μες την πραγματικότητα (π.χ. να επιμένει ότι είδε έναν δράκο ή μια πριγκήπισσα μες την κουζίνα!), να πλάθει δικούς του κόσμους και να προσκαλεί - όταν νιώθει πιο εξωστρεφές - γονείς ή φίλους να περιπλανηθούν σε αυτόν (ένα παιδί μπορεί να «παίξει» με τα αντικείμενα ή και τους φωτισμούς του δωματίου του και να δημιουργήσει την αίσθηση διαφορετικού κόσμου, προσθέτοντας φανταστικά στοιχεία για να καλύψει τα κενά).

Μη σας τρομάζει εάν το παιδί σας δεν έχει πολλούς φίλους ή δεν επιδιώκει να είναι το κέντρο της προσοχής σε οποιαδήποτε περίσταση: είναι πιθανό το θέατρο να είναι ό,τι χρειάζεται για να βγει ο δημιουργικός του εαυτός προς τα έξω και να λάμψει. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι μια καλή έρευνα σε σχέση με τα παιδικά θεατρικά εργαστήρια που λειτουργούν κοντά σας και να ενθαρρύνετε το παιδί σας να το δοκιμάσει.

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Ραντεβού στο Καστελόιζο

Μεγίστη ή Καστελλόριζο
<>
<>
     Η Μεγίστη, γνωστότερη με την ονομασία Καστελλόριζο, αποτελεί το νοτιανατολικότερο άκρο της Ευρώπης. Απέχει από τις Τουρκικές Ακτές μόλις 2 ναυτικά μίλια. Το επίσημο όνομά του, Μεγίστη, το πήρε λόγω του ότι είναι το μεγαλύτερο από ένα σύμπλεγμα δεκατεσσάρων μικρών νησιών με πιο διάσημο τη Ρω. Το όνομα Καστελλόριζο είναι δυτικής προέλευσης και σημαίνει κόκκινο φρούριο.
<>
      Από τα αρχαιολογικά ευρήματα συμπεραίνουμε ότι το νησί κατοικείται από τους πανάρχαιους χρόνους. Έχουμε αρχικά προελληνικά μικρασιατικά φύλα, στη συνέχεια μινωική κυριαρχία, διείσδυση των Αχαιών και τελικά δωρική επικράτηση. Η ναυτική ακμή του μαρτυρείται στα μεσαιωνικά χρόνια. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας ανήκει στο κράτος των Ιπποτών της Ρόδου. Το 1523 περιέρχεται στους Τούρκους και ανήκει στα δώδεκα προνομιούχα νησιά του Αρχιπελάγους. Παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1821 για να επανέλθει στην τουρκική κυριαρχία. Στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου περιέρχεται στους Γάλλους και αργότερα με τη συνθήκη της Λωζάνης στις 24 Ιουλίου 1923 παραχωρείται στους Ιταλούς. Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων το νησί βομβαρδίζεται και υφίσταται μεγάλες καταστροφές, με αποτέλεσμα το μεγάλο μέρος των κατοίκων του να μεταναστεύσει σε άλλους τόπους, ιδίως στην Αυστραλία. Το 1984 ενώνεται με την Ελλάδα.

<>
<>
 
<>
 
<>
 
   
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)

     Ο όρος ΑΟΖ προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Το 1982 με την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή ως Σύμβαση του Montego Bay, καθορίστηκαν θέματα που ορίζουν τα όρια θαλάσσιας δικαιοδοσίας μεταξύ κρατών. Ειδικότερα οι θαλάσσιες ζώνες αντιμετωπίστηκαν όχι μόνο ως μέσα ναυσιπλοΐας και αλιείας, αλλά και ως χώροι εξεύρεσης ενεργειακών πόρων και πρώτων υλών. Υπό αυτό το πρίσμα καθορίστηκε μια νέα ζώνη που ονομάστηκε ΑΟΖ, η οποία αποτέλεσε τη νέα ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας εντός της οποίας ένα παράκτιο κράτος (π.χ. Ελλάδα) μπορεί να εκμεταλλευτεί τα ύδατα, τον βυθό αλλά και το υπέδαφος, σε εύρος που εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές, μετά το τέλος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Η πιο σημαντική απόρροια της ΑΟΖ αφορά την υφαλοκρηπίδα. Έτσι η ΑΟΖ με τη νέα διευρυμένη δικαιοδοσία της απορρόφησε και αντικατέστησε το προηγούμενο καθεστώς της υφαλοκρηπίδας, το οποίο ενοποιήθηκε με τον βυθό της ΑΟΖ σε εύρος 200 ναυτικών μιλίων. Με απλά λόγια από κάθε ελληνική ακτή, ηπειρωτική και νησιωτική, από κάθε ελληνική μικρονησίδα, βραχονησίδα εκτείνεται σε βάθος 200 ναυτικών μιλίων η ΑΟΖ εντός των υδάτων της οποίας μια χώρα ασκεί απόλυτη δικαιοδοσία όσον αφορά την εκμετάλλευση της επιφάνειας, του βυθού και που υπεδάφους κάτω από αυτόν. Όπου «συγκρούονται» τα όρια των ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών, τότε ακολουθείται η αρχή της μέσης γραμμής. Ιωάννης Θεοδωράτος

Η γεωστρατηγική σημασία του Καστελόριζου


Καθηγητές Θ. Καρυώτης και Νίκος Λυγερός 


Για την Τουρκία το Καστελόριζο παραμένει <<ένα νησί τόσο απομονωμένο από τον Ελληνικό ηπειρωτικό κορμό που δεν μπορεί να περιορίζει την Τουρκική υφαλοκρηπίδα>> ...

      <<Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση. Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ. Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες. Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.

 

     Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.

     Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.

     Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο! Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες απο αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή.

    Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως. Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.

     Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982. Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.

     Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ. Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν>>
Ανοικτή επιστολή καθηγητή Πανεπιστημίου Θ. Καρυώτη και Ακαδημαικού Βασίλειου Μαρκεζίνη.

Η Επιστροφή της μόδας

 
     Όταν μερικοί ασκούν κριτική σε ανθρώπους, όπως είναι ο καθηγητής Καρυώτης λέγοντας ότι ανέπτυξαν μια μόδα αντί να ομολογήσουν ότι ανέδειξαν το θέμα της ΑΟΖ ξεχνούν κάτι το οποίο ξέρει κάθε σοβαρή κυρία: η μόδα επιστρέφει μετά από λίγο καιρό. Έτσι κι η ΑΟΖ, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο αυτούς τους μήνες, υπήρχε ήδη το 2001.Η καλύτερη απόδειξη, την οποία αποκάλυψε ο πρώην υπουργός εμπορίου της Κύπρου, είναι η παρέμβαση της ελληνικής αντιπροσωπείας για να μειωθεί η εμβέλεια της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου για να μην προκαλέσει προβλήματα στην Τουρκία σε σχέση με το Καστελλόριζο.Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης αυτού του γεγονότος, προσφέρει δύο δυνατότητες: την άγνοια και την αλαζονεία. Για να θεωρήσει κανείς ότι η ΑΟΖ είναι απλώς μια ενοχλητική μόδα, ειδικά όταν βρίσκεται στο αρμόδιο πλαίσιο, πρέπει είτε να μην γνωρίζει το θέμα είτε να το γνωρίζει και να πιστεύει ότι με τέτοια δήλωση θα απαξιώσει την όλη προσπάθεια ανάδειξης του θέματος. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για επαγγελματική ανεπάρκεια μπροστά σε ένα θέμα εθνικά τόσο σημαντικό για την πατρίδα μας. Η αποκάλυψη του κ. Ρολάνδη αποτελεί το χαριστικό χτύπημα. Τώρα ξέρουμε επιτέλους τι σημαίνει fashion victim. Νίκος Λυγερός


13-14 Αυγούστου 2011, ημερίδα τοποστρατηγικής <<Το απέραντο γαλάζιο του Καστελόριζου>>




      Είναι πλέον κοινότυπο ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά για την ελληνική πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά, το Καστελλόριζο θεωρείται από πολλούς ότι βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Για να απορρίψουμε αυτές τις προκαταλήψεις αρκεί να εξετάσουμε μια φωτογραφία του λιμανιού του νησιού το 1920. Από μονή της αποδεικνύει μέσω της ύπαρξης τριών υδροπλάνων, ότι η απόσταση εξαρτάται όχι από το χώρο αλλά από το χρόνο και την διαχείρισή του. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, διότι υπήρχε τεχνολογική λύση εδώ και έναν αιώνα, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης και υποστήριξης... Η τοποθεσία του συμπλέγματος των νησιών προσφέρει πολλές δυνατότητες για πτήσεις, ακόμα και σ' ένα πλαίσιο καθαρής έρευνας και διάσωσης. Το υδροπλάνο αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το κλασικό αεροπλάνο, όχι μόνο λόγω της ασύγκριτης διαφοράς μεταξύ λιμανιού και αεροδρομίου. Το τελευταίο έχει ένα μέγεθος που περιορίζει τη μεγάλη δραστηριότητα, ενώ το λιμάνι έχει ως όριο μόνο και μόνο τη νοημοσύνη μας. Όσον αφορά στην πολλαπλή δυνατότητα πτήσεων ULM και εδώ το λιμάνι αποτελεί ένα χώρο ασύγκριτο σε σχέση με το αεροδρόμιο, ειδικά αν εξετάσουμε την περίπτωση των ηλιακών συστημάτων. Η όλη περιοχή λούζεται διαρκώς από τον ήλιο κι όμως δεν έχουμε αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα, η οποία δεν προσφέρει μόνο μια πηγή ενέργειας και ένα σύστημα ανεφοδιασμού ηλιακών υδροπλάνων αλλά και μια οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή. Με αυτόν τον απλό τρόπο συνδυάζεται και το FIR και η ΑΟΖ, δίχως να παράγει παρενέργειες τις οποίες φοβούνται ειδικοί που δεν ασχολούνται με το θέμα παρά μόνο δικαιολογητικά για να μην έχουν να απολογηθούν για μια αδράνεια που διαρκεί σχεδόν έναν αιώνα. Όταν εξετάζουμε το παρελθόν του Καστελλόριζου μπορούμε να βρούμε λύσεις για το μέλλον του, ενώ το παρόν φαίνεται καταδικασμένο.Νίκος Λυγερός



Ανήμερα της Παναγίας 71 χρόνια μετά



15 Αυγούστου. Γεγονός συγκλονιστικό σκίασε τη σημερινή γιορτή της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Ενώ το καταδρομικό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού «ΈΛΛΗ» (παλαιού τύπου, ταχύτητας 20 κόμβων την ώρα, οπλισμού 2 πυροβόλων των 152 χλστμ., 4 των 102 χλστμ. και 2 των 76 χλστμ., εκτοπίσματος 2.115 τόν. και με πλήρωμα 232 άνδρες) ναυλοχούσε, με τον επίσημο μεγάλο σημαιοστολισμό του, στο λιμάνι του νησιού, με κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Χατζόπουλο, δέχθηκε ξαφνική και απρόσμενη επίθεση, πριν προλάβει να προβάλει οποιαδήποτε αντίδραση.





Τα γεγονότα είχαν εξελιχθεί ως εξής: Περί τις 8.30 το πρωί, και λίγο πριν αρχίσει η περιφορά της Εικόνας της Παναγίας, ακούστηκε ένας υπόκωφος συριγμός, από το βυθό της θάλασσας, που μέσα σε δευτερόλεπτα κατέληξε σε έκρηξη, στα ύφαλα του «ΈΛΛΗ». Κι ενώ το πλοίο τρανταζόταν από την πρώτη τορπίλη που το είχε πλήξει, βρέθηκε πνιγμένο στους καπνούς, με είκοσι μέλη του πληρώματος, που εκείνη τη στιγμή ήταν στο κατάστρωμα, στη θάλασσα. Λίγα λεπτά αργότερα ακολούθησε δεύτερη τορπίλη, που τίναξε τα νερά του λιμανιού σε ύψος 30 μ., κι ύστερα τρίτη, που έπληξε την προκυμαία. Το σκάφος, βαρύτατα τραυματισμένο στο κέντρο, είχε τη χαριστική του βολή από την προκληθείσα έκρηξη του λεβητοστασίου του, το οποίο και μετέδωσε τη φωτιά σε μεγάλο τμήμα του πλοίου. Το πλήρωμα πρόλαβε και έκλεισε μερικά στεγανά, αλλά, τελικά, το «ΈΛΛΗ» έλαβε κλίση προς τη μια πλευρά, γωνίας 10-15°. Παρά τη σύγχυση που είχε προκληθεί, ο κυβερνήτης μπόρεσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να καθοδηγήσει το πλήρωμα προς τις επιβαλλόμενες ενέργειες, με τις οποίες και κατορθώθηκε να διασωθούν οι τραυματίες των μηχανοστασίων. Οι προσπάθειες, ωστόσο, κατάσβεσης της πυρκαγιάς και ρυμούλκησης του σκάφους δεν απέδωσαν, και το «ΈΛΛΗ», τελικά, βυθίστηκε, μια ώρα και ένα τέταρτο ακριβώς μετά την πρώτη βολή, και λίγα λεπτά μετά την εγκατάλειψη του, κατά διαταγή του κυβερνήτη, από το πλήρωμα.




Οι στιγμές ήταν δραματικές, το δε πλήθος που παρακολουθούσε την όλη τραγωδία από τη στεριά δεν ήξερε πώς να αντιδράσει και να βοηθήσει. Η πανηγυρική ατμόσφαιρα μεταβλήθηκε με μιάς σε βαρύ πένθος και η τελετή παρ’ ολίγο να ματαιωθεί. Στην Αθήνα, εξάλλου, η είδηση, που μεταδόθηκε αμέσως, όσο κι αν καταβλήθηκε προσπάθεια αποφυγής εντυπώσεων, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Ο πρωθυπουργός, πάντως, έδωσε αμέσως εντολή να συνεχιστεί η τελετή και να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη λιτανεία, για δε την επιστροφή των προσκυνητών απέστειλε ειδική νηοπομπή επιβατικών πλοίων με την προστασία των αντιτορπιλικών «Βασιλιάς ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «Βασίλισσα ΟΛΓΑ», υπό τον Αρχηγό Στόλου, Υποναύαρχο Καββαδία. Γενικό Επιτελείο Ναυτικού

70 χρόνια μετά, μέσα από τα επίσημα αρχεία του ΒΝ

Με τη συμπλήρωση 70 ετών από την επέτειο της βύθισης της «Ελλης» παρουσιάστηκαν μέσα από τα επίσημα αρχεία του ΒΝ όλες οι άγνωστες πτυχές των ιταλικών προκλήσεων. <<Οι εντολές που είχαν δοθεί ήταν σαφείς. Το πλοίο θα αγκυροβολούσε σε απόσταση 550 μέτρων από τον λιμενοβραχίονα, τηρώντας κλειστά τα στεγανά (όπως και εν πλω), διατηρώντας τον ένα λέβητα υπό πλήρη πίεση, τα αντιαεροπορικά οπλισμένα και το πλήρωμα σε αυστηρή επαγρύπνηση. Στην προκαθορισμένη θέση έφθασε το πρωί της 15ης Αυγούστου στις 06.25. Ένα αεροσκάφος φάνηκε να κατοπτεύει την περιοχή, δίνοντας την εντύπωση ότι μπορεί να ακολουθήσει εναέρια επίθεση. Όμως το ιταλικό σχέδιο είχε αλλάξει. Αφού τα βομβαρδιστικά δεν μπορούσαν να προσβάλλουν με επιτυχία κινούμενες ή εβρισκόμενες σε όρμο ναυτικές μονάδες, θα παρέδιδαν τη σκυτάλη στο κατεξοχήν επιθετικό όπλο του ναυτικού τους. Ένα υποβρύχιο, το «Delfino» είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας την πιο ιταμή αποστολή στην ιστορία του Ιταλικού Ναυτικού. Δύο ώρες αργότερα στις 08.25 μια έκρηξη συγκλόνισε το πλοίο. Ο τορπιλισμός του ευδρόμου «Έλλη» ήταν το ποτήρι που, όπως θα διαπίστωναν οι Ιταλοί, θα ξεχείλιζε από την οργή των Ελλήνων. Όμως θα περίμεναν μέχρι τις 28 Οκτωβρίου του 1940… Στο ταξίδι της επιστροφής για το λιμάνι του Πειραιά , τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα» μετέφεραν το πλήρωμα του «Έλλη», καθώς και τα τμήματα των τορπιλών που είχαν πλήξει το σκάφος, στα οποία διακρίνονταν καθαρά η ιταλική προέλευση και τα γράμματα RM (Regia Marina). Ο αρχηγός στόλου διαβίβασε άμεσα με κρυπτογράφημα στον πρωθυπουργό Ι.Μεταξά τα στοιχεία που επιβεβαίωναν την ιταλική πρόκληση. Μέσα σε λιγότερο από 20 λεπτά έλαβε ως απάντηση: «Λόγω ύψιστων εθνικών συμφερόντων, επιβαλλόταν απόλυτη εχεμύθεια σχετικά με την εθνικότητα των τορπιλών».Ιωάννης Θεοδωράτος

Από τη δεκαετία του 1950 το κουφάρι του «Ελλη» δεν βρίσκεται πια στον βυθό της θάλασσας.Το ελληνικό κράτος ήρθε σε συμφωνία με ιταλική εταιρεία και ανέλαβε την ανέλκυση του πλοίου , μεταφέροντας τα υπολείμμματα στην Ιταλία για να γίνουν παλιοσίδερα. Ο πρώην δήμαρχος της Τήνου κ. Απέργης λέει <<Θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ σε κάποιο μουσείο>> και θυμάται τις στιγμές που ακολούθησαν τον τορπιλισμό. «Υστερα από προτροπή του Μητροπολίτη Φιλάρετου η λιτανεία με την ιερή εικόνα έγινε κανονικά. » . Επί δημαρχίας του κατασκευάστηκε το μνημείο του «Ελλη» το οποίο βρίσκεται σήμερα στο λιμάνι του νησιού.


«Φυσικά η λιτανεία είχε πένθιμο χαρακτήρα. Ο κλήρος δεν φορούσε τα προβλεπόμενα για την περίσταση εορταστικά άμφια, αλλά το μαύρο ράσο. Ηταν το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει για τους ναυτικούς που χάθηκαν » υπογραμμίζει ο κ. Αμιραλής.

Oνόματα ναυτικών πεσόντων:

1. ΑΡΧΙΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΠΥΡ) Π. ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
2. ΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΑΡΜ) Χ. ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ
3. ΚΕΛΕΥΣΤΗΣ (ΜΗΧ) Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
4. ΥΠΟΚΕΛΕΥΣΤΗΣ Β' (ΜΗΧ) Ι. ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ
5. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Ι. ΑΝΕΤΣΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
6. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Γ. ΓΡΙΒΑΣ
7. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Α. ΚΑΛΛΙΑΣ
8. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Ι. ΜΠΟΝΟΣ
9. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Δ. ΤΟΜΑΡΑΣ
10. ΝΑΥΤΗΣ (ΘΕΡΜ) Μ. ΠΕΤΤΑΣ

Ιταλική τορπίλη φωτό Χ. Γκούβας Ν.Μούσειο Πειραιά

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011



Στην αρχοντική Ποσειδωνία (Ντελαγκράτσια , η ονομασία της οποίας προέρχεται από την τοπική καθολική εκκλησία της Παναγίας των Χαρίτων) , στην περιοχή με τα υπέροχα σπίτια, τα πολλά δέντρα και την αξεπέραστη γοητεία, παρουσιάστηκε το Σάββατο 30 Ιουλίου το βιβλίο του Δ. Χάλαρη <<Τα βάσανα μικρών ανθρώπων. Από τον Εβρο στη Σύρο-Παιδοπόλεις>> από το Σύλλογο Βορειοελλαδιτών Σύρου <<Ο Μέγας Αλέξανδρος>> και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποσειδωνείας <<Ποσειδών>>. Το βιβλίο , ως γνωστόν, αναφέρεται στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου πολέμου και στη φιλοξενία μικρών παιδιών από τον ακριτικό Εβρο στις παιδοπόλεις της Σύρου .

Η παρουσίαση του βιβλίου φιλοξενήθηκε στον προαύλιο χώρο του πρώην Δημαρχείου Ποσειδωνείας , όπου βρέθηκαν πολλοί φίλοι και των δύο πολιτιστικών συλλόγων. Κατά την έναρξη της εκδήλωσης ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου <<ΠΟΣΕΙΔΩΝ>> κ. Μάρκος Ρούσσος καλωσόρισε τους παρευρισκομένους , ενώ η κ. Ουρανία Πανταζή, πρόεδρος του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Σύρου εξήγησε στους παρευρισκομένους τις ενέργειες που έκανε από τη στιγμή που βρέθηκε μπροστά στο υλικό (χειρόγραφα, φωτογραφίες, μαρτυρίες) από την ιδιαίτερή της πατρίδα , που είχε στην κατοχή του ο κ. Δ.Χάλαρης. Οπως εξήγησε , αφού εξασφάλισε τα πνευματικά δικαιώματα , τα οποία παραχώρησε ο κ. Χάλαρης αφιλοκερδώς στο σύλλογο , ζήτησε την οικονομική στήριξη της Νομαρχίας Εβρου. Ο τέως Νομάρχης Εβρου κ. Νικόλαος Ζαμπουνίδης έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την έκδοση του βιβλίου , καθ΄ όσον ένα από τα παιδιά που φιλοξενήθηκαν στις παιδοπόλεις της Σύρου ήταν και ο πατέρας του.

Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας του βιβλίου και ο καθηγητής και στρατηγικός σύμβουλος κ. Νίκος Λυγερός.Ο κ. Νίκος Λυγερός μεταξύ άλλων ανέφερε: <<Αυτό που με άγγιξε στο βιβλίο του Δημήτρη είναι ότι αυτά τα παιδιά εάν δεν είχαν φιλοξενηθεί εδώ θα ήταν νεκρά πριν πεθάνουν , λόγω της μνήμης. Η μνήμη συνδυάζεται με την αλήθεια , η αλήθεια είναι η ιδιότητα που δε ξεχνάμε.Το βιβλίο αυτό μπορεί να είναι μικρό αλλά είναι βιβλίο της αλήθειας>>.

Στη συνέχεια , με την καθοδήγηση του Γιώργου Πάχου , ο οποίος σκηνοθέτησε τη δραματοποίηση του αποσπάσματος <<Οι κόρες της λησμονιάς>> του Εβρίτη συγγραφέα Θ.Παπαθεοδώρου, η Εύη Αριστείδου στο μονόλογο της μάνας που της έχουν αρπάξει τη μικρή της κόρη και το τραγούδι της Χρυσούλας Κεχαγιόγλου, η οποία τραγούδησε το ΄΄ξενιτεμένο μου πουλί, εκεί στα ξένα που΄ σαι ΄΄ , έκανε πολλά μάτια να βουρκώσουν. Καθοριστική ήταν η παρουσία της Βέτας Αποστολίδου . Βουβή , κρατώντας ένα αναμμένο φαναράκι , αναζητούσε το χαμένο κορμί του παιδιού της , ρόλο που έπαιζαν τα παιδιά του παιδικού θεατρικού εργαστηρίου του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών. Τη δραματική σκηνή πλαισίωναν χορευτές με τις παραδοσιακές στολές των Μεταξάδων Εβρου .

Κατόπιν τα παιδιά των πολιτιστικών συλλόγων Φοίνικα και Ποσειδωνίας χόρεψαν , συμβολικά , δύο χορούς της Σύρου . Με αυτόν τον τρόπο υποδέχτηκαν το χορευτικό του πολιτιστικού συλλόγου Μεταξάδων Εβρου . Οι χορευτές και οι συνοδοί τους ήρθαν στη Σύρο από τον ακριτικό Εβρο για να χορέψουν στην εκδήλωση αλλά και να προσκυνήσουν τον τόπο , που τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου άνοιξε μια ζεστή αγκαλιά για τους δικούς τους ανθρώπους. Πολλά από τα παιδιά του χορευτικού ήταν απόγονοι εκείνων των παιδιών που φιλοξενήθηκαν στις παιδοπόλεις της Σύρου . Μάλιστα και οι ίδιοι φιλοξενήθηκαν στον ίδιο χώρο που πριν 64 χρόνια φιλοξενήθηκαν οι δικοί τους άνθρωποι.
Το βιβλίο διατίθεται από το Σύλλογο Βορειοελλαδιτών Σύρου

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Η Παναγία Σουμελά βρήκε τη ψυχή της

Παναγία Σουμελά Πόντος

1931 Αφιξη της εικόνας της Παναγίας Σουμελά  από τον Πόντο στην Ελλάδα
 
 
 
Την πρόθεσή του να λειτουργήσει και φέτος στην ιστορική μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου , για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά , επιβεβαίωσε σε αντιπροσωπεία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος στο Φανάρι ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
 
 


Τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν απευθείας την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, που θα τελεστεί στις 15 Αυγούστου στην Παναγία Σουμελά, στην Τραπεζούντα του Πόντου, θα έχουν οι πιστοί, χάρη στον ελληνικό δορυφόρο HELLAS SAT 2, ο οποίος προσφέρει δωρεάν τη διαστημική χωρητικότητα στις ώρες που απαιτείται. Η λειτουργία θα μεταδοθεί μέσα από τις συχνότητες της ΕΤ3.


Παναγία Σουμελά, η Κυρά του Πόντου

Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά, την Κυρά του Πόντου. Ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς αυτός που χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά, βρέθηκε μετά το θάνατο του Λουκά στην Αθήνα και για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών). Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά). Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού, λύθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό, μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας. H μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές των αλλόπιστων και των κλεπτών, εξ αιτίας της φήμης και του πλούτου που απόκτησε. Mερικά περιστατικά συνδέονται και με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για τη σωτηρία του μοναστηριού. Σε κάποια απ’ αυτές τις επιδρομές λεηλατήθηκε από ληστές και, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, καταστράφηκε, για ν’ ανασυσταθεί από τον Tραπεζούντιο Όσιο Xριστόφορο το 644. Tη μονή προίκισαν με μεγάλη περιουσία και πολλά προνόμια, κτήματα, αναθήματα και κειμήλια οι αυτοκράτορες του Bυζαντίου και αργότερα κυρίως οι αυτοκράτορες της Tραπεζούντας Iωάννης B΄ Kομνηνός (1285-1293), Aλέξιος B΄ Kομνηνός (1293-1330), Bασίλειος B΄ Kομνηνός (1332-1340). Πολλά από τα προνόμια που χορήγησαν οι Kομνηνοί στη μονή επικυρώθηκαν και επεκτάθηκαν επί Tουρκοκρατίας με σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγίλλια. Πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα φυλάγονταν στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, μέχρι τον ξεριζωμό. Mέσα στη βιβλιοθήκη της μονής βρήκε το 1868 ο ερευνητής Σάββας Iωαννίδης το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Aκρίτα.

Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των Ελλήνων του Πόντου. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών. Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης, ύστερα από ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού. Η ελλαδική ιστορία της Παναγίας Σουμελά ξεκινά το το 1951-1952 όταν η εικόνα παραχωρείται στο σωματείο "Παναγία Σουμελά" Θεσσαλονίκης, το οποίο και άρχισε την ανέγερση της Μονής, σε ένα επίπεδο του Βερμίου, πάνω από το χωριό Καστανιά, που είχε παραχωρήσει δωρεάν 500 στρέμματα για την ανέγερση του Προσκυνήματος. Εκεί θρονιάστηκε και η Εικόνα στο νέο της θρόνο. Σκοπός της ανέγερσης της Μονής δεν ήταν η ίδρυση στον ελλαδικό χώρο, ακόμη ενός μοναστηριού, αλλά η ανέγερση ενός προσκυνήματος που θα αποτελούσε σύμβολο και φάρο.